Zwolnienia grupowe
Dyrektywa Rady 98/59/EC z 20 lipca 1998 roku w sprawie uregulowań prawnych w państwach członkowskich wiążących się ze zwolnieniami grupowymi (O.J.,L 225 12.08.1998, p.16).
numer odniesienia ECTAA: 712713
Ta Dyrektywa 98/59 zastąpiła Dyrektywę 75/129/EWG dotyczącą ujednolicenia prawa w państwach członkowskich wiążącego się ze zwolnieniami grupowymi i Dyrektywę Rady 92/56/EWG z 24 czerwca 1992 roku modyfikowaną Dyrektywę 75/129. Dyrektywa 98/59 nie odnosi się do zwolnień grupowych związanych ze zmniejszeniem zatrudnienia poprzez likwidację umów zawartych na czas określony i kontraktów przez terminem ich zakończenia. Przepisy te nie dotyczą także pracowników administracji publicznej i załóg statków dalekomorskich.
Termin „zwolnienie grupowe” został przyjęty do oznaczenia zwolnień, które mają miejsce z inicjatywy pracodawcy i nie są uzależnione od właściwości pracowników i które mają na celu zmniejszenia nadmiernej liczby pracowników. O zwolnieniach grupowych mówimy, gdy następują zwolnienia:
1. W okresie 30 dni:
co najmniej 10 osób w przypadku firm zatrudniających od 20 do 99 pracowników
co najmniej 10% zatrudnionych w przypadku firm zatrudniających od 100 do 299 pracowników
co najmniej 30 pracowników w przypadku firm zatrudniających ponad 300 pracowników
2. W okresie 90 dni:
co najmniej 20 pracowników bez względu na wielkość zatrudnienia w danej firmie
W przypadkach zwolnień grupowych na pracodawcy ciążą określone obowiązki, a mianowicie:
1. Zasięgnięcie opinii związków zawodowych (art.2.1),
2. Pisemne powiadomienie związków zawodowych w formie wykazów pracowników do zwolnienia (art.2.3),
3. Pisemne powiadomienie o planie zwolnień kompetentne władze (art. 3.1).
Państwa członkowskie mogą ułatwić pracodawcom realizacje zwolnień grupowych poprzez likwidację wymogu zawiadamiania kompetentnej władzy, ale jedynie w przypadkach likwidacji działalności na podstawie orzeczenia sądowego. Kompetentna władza niemniej jednak zachowuje możliwość domagania się takiego zawiadomienia (art.3.1).
Zwolnienia grupowe dochodzą do skutku najwcześniej w terminie do 30 dni po zawiadomieniu kompetentnej władzy, ale ten termin może zostać zmniejszony. Okres od zawiadomienia do zwolnień grupowych pozwala kompetentnej władzy poszukać rozwiązań problemów, które są przyczyną zwolnienia. W przypadku braku przyczyn rozwiązania, początkowy, ostateczny termin może zostać przedłużony do 60 dni, ale w tym przypadku pracodawca musi zostać o tym poinformowany z odpowiednim wyprzedzeniem.
Adam Mickiewicz "Dziady część III"