|
|
|
|
Mianem
"Kolumbów", "Kolumbów rocznik 20", poetów podziemia
określa się młodych, urodzonych około roku 1920 poetów, którzy tworzyli w
czasie wojny i okupacji, i najczęściej zginęli w czasie powstania
warszawskiego. Wojna odcisnęła piętno na wszystkich, którzy musieli przez nią
przejść - lecz to pokolenie odebrało ją specyficznie. Wojna określiła ich
młodość, odebrała im dojrzałość, przyniosła śmierć. Byli poetami czynu -
wcielali w działaniu i udowadniali w życiu prawdę głoszonych przez siebie
słów. Byli to m.in.: Krzysztof Kamil Baczyński (zginął w powstaniu
warszawskim), Tadeusz Gajcy (zginął w powstaniu warszawskim), Tadeusz
Borowski (przeszedł przez Oświęcim - przeżył), Tadeusz Różewicz (walczył w
oddziałach AK - przeżył). "Kolumbami"
nazwał ich Roman Bratny w słynnej powieści p.t. "Kolumbowie rocznik
20", w której przedstawił tragiczne dzieje powstańców Warszawy 1944.
Byli poetami-żołnierzami Polski podziemnej. Tragizm życia nadaje ich poezji
specyficznego, nastrojowego, wzbudzającego szacunek blasku. Biografia
Krzysztofa Kamila Baczyńskiego była typową pokoleniową biografią. Urodził się
w wolnej, powojennej Polsce w Warszawie w 1921 roku. Tuż przed wybuchem
wojny, bo w 1939 zdążył zdać maturę. Pomimo, że należał do pierwszej wolnej
generacji nie dane mu było spokojne i szczęśliwe życie - trafił na wojnę i w
czasie swojej młodości nie dane mu było żyć, lecz walczyć. Rodzice Krzysztofa
Kamila Baczyńskiego widzieli w nim przyszłego poetę, kogoś wielkiego, jego
ojciec, który był powstańcem, miął nadzieję, że jego syn nie będzie musiał
nigdy walczyć - wiersz "Rodzicom". Tak się nie stało - młodzieniec
wybrał czynną postawę, gdyż miął poczucie patriotycznego obowiązku. Poeta
pisząc o sobie - prezentował los rówieśników. Baczyński przeczuwał swoją śmierć
- bo śmierć była cechą tego pokolenia. Stworzył tak oryginalną poezję, że
zapowiadała ona wielki talent poetycki, lecz wybrał inną drogę, pragnął
walczyć i zginął. Jak trudnego wyboru musiał dokonać obrazują dwa wiersze
"Wybór" i "Z głową na karabinie", w którym pisze: a ja
prześpię czas wielkiej rzeźby z głową ciężką na karabinie. Wielka
rzeźba to czas tworzenia. Lecz nie piórem nad białą kartką papieru, lecz w
oddziale żołnierzy, z karabinem zamiast pióra, krwią zamiast atramentu. Taki
był los poetów 1920 i w tym tkwił ich tragizm. Baczyński określa swoją epokę mianem "mroczny czas", jego bohater to "poeta, żołnierz - czasu kurz", rozerwany wewnętrznie między walką a tworzeniem. "Poezję marzenia", czyli taką, jaką chciał tworzyć poeta, zastąpiła poezja tyrtejska. |
|
Mit grecki - pojęcie i podział
Biblia
Literatura parenetyczna; ideał rycerza i władcy, ascety - świętego, oraz kochanka
Quo Vadis
"Treny" J. Kochanowskiego
Topos śmierci w kulturze i sztuce średniowiecza
Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I
Molier "Świętoszek" - charakterystyka Tartuffe'a
Filozofowie greccy.
Barok - literackie i ideowe wyznanie epoki
Henryk Sienkiewicz „Potop”
Barok - charakterystyka epoki.
„Pan Tadeusz” czyli Ostatni zajazd na Litwie...
Filozofia starożytnej Grecji i Rzymu
Wizja Boga, świata i człowieka...
Prometeizm i mesjanizm w "Dziadach części III" Adama Mickiewicza
Wybrane mity greckie, ich sens oraz ponadczasowy charakter
"Świętoszek” Molier’a – charakterystyka postaci
Porównaj dwie wybrane relacje literackie z życia w obozach