Socrealizm "odwrócony", czyli źródła niepokoju i poszukiwanie wartości przez Marka Hłaskę w wybranych opowiadaniach
|
|
|
|
Opowiadania Marka Hłaski
stały się wyrazem buntu przeciw optymizmowi literatury realizmu
socjalistycznego w stosunku do otaczającej rzeczywistości. Przez krytykę
literacką tamtych czasów utwory te zostały odczytane jako głos pokolenia.
Młodzi bohaterowie Marka Hłaski, pochodzący najczęściej z marginesu
społecznego, przedstawiają otaczającej ich rzeczywistości tęsknotę za światem
lepszym, często przez nich niewyobrażalnym, choć przeczuwalnym. Szukają go w
samotności, a samotność poszukiwań lepszych wartości nadaje bohaterom cechę
szczególnego rodzaju heroizmu. Odrzucają oni istniejącą rzeczywistość we
wszystkich jej przejawach - martwocie treści i wzorów życia, a także
martwocie słów, tzn. drętwej mowy, czy mowy-trawy. Beznadziejność świata, w
jakim przyszło im żyć, uwydatnia sceneria świata przedstawionego, którego
brzydotę podkreślają obskurne ulice Warszawy oraz takież domy i mieszkania,
położone w dodatku w peryferyjnych dzielnicach miasta. W konstrukcji świata przedstawionego posłużył się Hłasko odwróceniem schematu socrealistycznego, posługując się w różnych utworach różnymi jego wariantami. I tak opowiadanie "Pierwszy krok w chmurach" przedstawia historię zgwałconej przez "zbydlęciałych łobuzów" na peryferiach miasta, które w zamyśle budowniczych miało być symbolem nowoczesności, piękna i szczęścia klasy robotniczej. Tymczasem ta klasa to pijane "wielkomiejskie lumpy". Podobnie przedstawia się rzecz w "Ósmym dniu tygodnia", w którym para młodych kochanków bez skutku poszukuje mieszkania, w którym pragnie spełnić pierwszą miłość. Tytuł tego opowiadania został zresztą w legendzie Hłaski utrwalony jako symbol poszukiwania przez młodych swojego miejsca w życiu. Jest on również symbolicznym znakiem bezdomności całej generacji "pięknych dwudziestoletnich". W "Następnym do raju" wykorzystał autor autobiograficzne przeżycia i doświadczenia z okresu swojej pracy szofera w Karkonoszach. Fabuła opowiadania koncentruje się wokół pracy więźniów i ludzi z marginesu społecznego przy wywózce drewna z górskich lasów. Jak w utworze socrealistycznym, jest wśród nich również sekretarz partii, któremu powierzono obowiązek nadzoru i mobilizacji kierowców, by za pomocą niesprawnych samochodów wywieźli jak najwięcej drewna. Świat przedstawiony utworu, w którym rządzi przemoc i gwałt, jest odwróceniem schematu socrealistycznej poetyki. Zamiast socjalistycznego kolektywu wykonującego z entuzjazmem normy, mamy do czynienia z antykolektywem byłych kryminalistów - ludzi skrzywdzonych, zagubionych, nieszczęśliwych. Nawet sekretarz partii nie jest ich przewodnikiem i opiekunem. O również siedział w więzieniu "za socjalizm", przed wojną i po wojnie. Jest zgorzkniały i nie wierzy już w żadną ideologię. Optymistycznym akcentem w tym świecie "wykolejeńców" jest wiara autora w możliwość odrodzenia duchowego opisanej przez niego społeczności. |
|
Mit grecki - pojęcie i podział
Biblia
Literatura parenetyczna; ideał rycerza i władcy, ascety - świętego, oraz kochanka
Quo Vadis
"Treny" J. Kochanowskiego
Topos śmierci w kulturze i sztuce średniowiecza
Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I
Molier "Świętoszek" - charakterystyka Tartuffe'a
Filozofowie greccy.
Barok - literackie i ideowe wyznanie epoki
Henryk Sienkiewicz „Potop”
Barok - charakterystyka epoki.
„Pan Tadeusz” czyli Ostatni zajazd na Litwie...
Filozofia starożytnej Grecji i Rzymu
Wizja Boga, świata i człowieka...
Prometeizm i mesjanizm w "Dziadach części III" Adama Mickiewicza
Wybrane mity greckie, ich sens oraz ponadczasowy charakter
"Świętoszek” Molier’a – charakterystyka postaci
Porównaj dwie wybrane relacje literackie z życia w obozach