Shakespeare - cechy dramatu.
W. Shakespeare jest autorem dramatu "Makbet". Główny bohater i jego przyjaciel Banko wygrali bitwę z Norwegami. Czarownice przepowiedziały, iż Makbet zostanie panem Kawdoru, następnie królem, a potomkowie Banka obejmą tron później. W podziękowaniu za obronę ojczyzny, król Szkocji, Dunkan, nadał Makbetowi funkcję namiestnika oraz postanowił złożyć mu wizytę na zamku. Lady Makbet dowiedziała się o przepowiedni i nakłoniła męża do zabójstwa króla. Makbet popełnił zbrodnię, która zrodziła w nim przerażenie i załamanie. Winnymi spisku stali się synowie Dunkana, Malkolm i Donalbein oraz służba. Makbet postanowił zabić Banka i jego syna. Ten ostatni zdołał uciec. Makbet po kolejnej przepowiedni, stwier-dził, iż musi kroczyć drogą zbrodni - wydał polecenie zabicia żony i dzieci Makdufa. Oddziały angielskie wraz z Makdufem, Malkolmem i jego wujem Siwardem uderzyły na zamek. Makbet zginął z rąk Makdufa, a królem Szkocji został Malkolm.
Dramat elżbietański sprzeciwiał się klasycznym regułom: łamał zasadę trzech jedności (miejsca, czasu i akcji), wprowadził scenę zbiorową, zrezygnował z chóru. Kompozycja opie-rała się na podziale na akty i sceny (bez prologu i epilogu). Tematyka zaczerpnięta była z historii, nie z mitologii. Wprowadzono sceny drastyczne (ukazujące emocje). Złamana została zasada decorum (język stał się potoczny, komizm połączony z powagą). Dramat szekspirow-ski posługuje się elementami fantastycznymi. Zawiera przesłanie moralne. Budzi uczucia i wyobraźnię, antyczny - katharsis - litość i trwogę. Bohatera nie cechuje fatum, ma możliwość świadomego, wolnego wyboru. Jest on skłócony z otoczeniem i sumieniem. Makbet to postać dynamiczna - początkowo wzorowy rycerz, później żądza władzy przełamuje osobowość i czyni z niego zdrajcę. Zbrodnia pociąga za sobą kolejne przestępstwa, zostaje słusznie ukarana. W dramacie antycznym postać jest statyczna, kieruje się altruizmem, ponosi karę niewinnie. Bohatera cechował apsychologizm - zmienność, łatwość popadania w skrajne emocje - od wierności do zdrady, od miłości do nienawiści.
Mit grecki - pojęcie i podział
Biblia
Literatura parenetyczna; ideał rycerza i władcy, ascety - świętego, oraz kochanka
Quo Vadis
"Treny" J. Kochanowskiego
Topos śmierci w kulturze i sztuce średniowiecza
Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I
Molier "Świętoszek" - charakterystyka Tartuffe'a
Filozofowie greccy.
Barok - literackie i ideowe wyznanie epoki
Henryk Sienkiewicz „Potop”
Barok - charakterystyka epoki.
„Pan Tadeusz” czyli Ostatni zajazd na Litwie...
Filozofia starożytnej Grecji i Rzymu
Wizja Boga, świata i człowieka...
Prometeizm i mesjanizm w "Dziadach części III" Adama Mickiewicza
Wybrane mity greckie, ich sens oraz ponadczasowy charakter
"Świętoszek” Molier’a – charakterystyka postaci
Porównaj dwie wybrane relacje literackie z życia w obozach