Artykuły >
Studia >
Scharakteryzuj gospodarkę żywnościową Polski i bezpieczeństwa żywnościowe kraju
Scharakteryzuj gospodarkę żywnościową Polski i bezpieczeństwa żywnościowe kraju.
Jednym ze strategicznych zadań każdego kraju jest stworzenie warunków dla rozwoju rolnictwa i przetwórstwa surowców rolnych oraz stałej dostępności jego mieszkańców do produktów żywnościowych. W sumie chodzi o zachowanie niezależności żywności kraju. Gospodarkę żywnościową możemy więc określić jako swego rodzaju agregat, czy podsystem gospodarki narodowej.
Wyróżniamy 3 podsystemy sfery:
Sfera I - przemysł wytwarzający środki produkcji dla rolnictwa i przemysłu społeczeństwa oraz związane z nim usługi i strumienie import – eksport.
Sfera II - rolnictwo wytwarzające surowce do produkcji żywności oraz usługi i strumienie eksport – import w tym zakresie.
Sfera III - przetwórstwo spożywcze, handel żywnościowy oraz związane z tym usługi i strumienie import – export.
W ramach gospodarki żywnościowej wyróżnia się politykę rolną.
Bezpieczeństwo żywności spośród różnych dóbr o podstawowym znaczeniu - Organizacje międzynarodowe zalecają, aby władze państwowe prowadziły określoną politykę żywnościową zmierzająca do utrzymania bezpieczeństwa żywności społeczeństwa, które jest rozumiane jako stała, w każdym czasie dostępna ilość żywności dla zaspokojenia potrzeb ludności. Polityka żywnościowa jest istotną częścią polityki społeczno-gospodarczą państwa.
Postulaty bezpieczeństwa żywnościowego kraju: * organy rządowe powinny prowadzić politykę mającą na celu należyte zaopatrzenie rynku wewnętrznego w artykuły żywnościowe; * stale powinna analizować sytuację dochodową rodzin, zwłaszcza grupy o najniższych dochodach, czy ich dochód zapewnia możliwości zakupu niezbędnych artykułów żywnościowych (np. rodzin wielodzietnych lub o nie zarobkowych źródłach dochodu).
Specjaliści podkreślają szeroki zasięg wadliwości odżywiania się społeczeństwa (niedostatek niektórych witamin, żelaza, wapnia, błonnika). Na uwagę zasługują również dwie kwestie: - konieczność uważnej kontroli samowystarczalności żywności kraju;
- konieczność zwiększonej kontroli jakości żywnościowej;