Wyszukiwarka:

Wszędzie ------------------ Artykuły Newsy Informacje Linki Pliki

Pośrednictwo banków w zagranicznych rozliczeniach bezgotówkowych Banki są ważnym pośrednikiem w rozliczeniach międzynarodowych, realizując zlecenia płatnicze swoich klientów. Współczesne rozliczenia międzynarodowe przebiegają głównie bezgotówkowo, w formie rozliczeń dewizowych. Pozwala to na usprawnienie techniki płatniczej w stosunkach międzynarodowych. Sprawne funkcjonowanie tych rozliczeń jest możliwe dzięki temu, że banki krajowe współpracują w tym zakresie z bankami zagranicznymi. W bankowych rozliczeniach zagranicznych stosowane są następujące sposoby regulowania płatności: § Zagraniczne przekazy pieniężne, § Czek, § Inkaso, § Akredytywa. Za najpewniejszą formę zapłaty w obrocie międzynarodowym należy uznać akredytywę. Płatność jest zabezpieczona w takim przypadku przez bank. Należy ją stosować wobec partnerów handlowych, z którymi nawiązujemy współpracę. Pod względem pewności uzyskania zapłaty w dalszej kolejności należy sklasyfikować inkaso. Wprawdzie bez uzyskania zapłaty towar nie przejdzie na własność kontrahenta, jednak nie oznacza to sfinalizowania transakcji. Kontrahent może zmienić zdanie i odstąpić od ustaleń. Wobec tego inkaso można zalecać do stosowania wobec bardziej sprawdzonych kontrahentów. Natomiast płatności zagraniczne regulowane poprzez zagraniczne przekazy pieniężne i czeki są zalecane do stosowania wobec bardzo pewnych partnerów handlowych, ponieważ przekaz przypomina w użyciu krajowe polecenie przelewu bądź dowód wpłaty i nieuczciwy kontrahent może ich nie zlecić bankowi do wykonania, czek natomiast może być wystawiony bez pokrycia na rachunku bankowym. Zagraniczne przekazy pieniężne (nazywane również poleceniami wypłaty) Polega na przekazaniu przez bank na zlecenie klienta odpowiedniej kwoty podmiotowi zagranicznemu. W realizacji zagranicznego przekazu pieniężnego bierze udział bank krajowy i bank zagraniczny, z którym dany bank krajowy współpracuje finansowo. Bank taki zwany jest bankiem – korespondentem. Jeżeli podmiot zagraniczny, któremu podmiot krajowy przekazuje środki pieniężne nie ma rachunku w banku – korespondencie, to może wystąpić kolejny zagraniczny bank, który zostanie wykorzystany przez bank, który jest korespondentem do przekazania środków pieniężnych. Analogicznie realizowane są przekazy zagraniczne w odwrotną stronę, czyli z zagranicy do kraju, Przekazanie środków pieniężnych odbiorcy zagranicznemu może odbywać się w następujących formach: § Przekazanie kwoty na rachunek bankowy, § Wręczenie czeku (gdy nie wskazano rachunku bankowego). Klient banku, który zleca wykonanie przekazu zagranicznego musi dysponować odpowiednią walutą. Klient może ją posiadać, jeżeli prowadzi rachunek walutowy w danym banku, bądź jeżeli kupi od banku walutę na przekaz zagraniczny. Banki, które posiadają uprawnienia do wykonywania operacji zagranicznych oferują codziennie swoim klientom możliwość zakupu i sprzedaży walut i dewiz. Ceny, czyli kursy walut podawane są każdego dnia bądź kilka razy dziennie, jeżeli sytuacja na rynkach walutowych jest bardzo zmienna. Banki krajowe i zagraniczne w realizacji zagranicznych przekazów pieniężnych wykorzystują system SWIFT. Jest to wystandaryzowany i bezpieczny system zagranicznych rozliczeń międzybankowych. Zlecenia są składane i realizowane według jednakowych zasad. W celu między innymi szybkiej realizacji przekazów zagranicznych banki utrzymują współpracę z wieloma bankami zagranicznymi. bardzo często z kilkoma w danym kraju. W ten sposób bank tworzy rozlegą sieć swoich banków korespondentów. Czek W obrocie zagranicznym wykorzystywane są również czeki. Postępowanie z czekiem, który przedstawił kontrahent odbywa się w banku w następujących trybach: § Skup czeków, czyli bank przekazuje natychmiast kwotę na rachunek posiadacza czeku (kontrahenta) w zamian za przelanie na bank prawa do czeku, § Inkaso czeków, czyli bank przekazuje kwotę na rachunek posiadacza czeku wówczas, kiedy otrzyma środki z banku, w którym wystawca czeku posiada rachunek bankowy (jest to dłuższy proces). Skup czeków stosowany jest w przypadku czeków znanych wystawców. Chętnie skupowane są czeki podróżnicze bądź czeki wystawiane przez banki (czek bankierski). Wobec pozostałych czeków stosowane jest inkaso. Inkaso Usługa inkasa polega na zainkasowaniu przez bank należności klienta lub zabezpieczeniu zapłaty należności klienta w zamian za wydanie dokumentów powierzonych bankowi przez klienta. Inkaso wykorzystywane jest w celu zwiększenia pewności uzyskania zapłaty za wyeksportowany towar. W operacji inkasa biorą udział: § eksporter (podawca), który powierza bankowi dokumenty związane z przedmiotem transakcji, § bank eksportera, który przyjmuje zlecenie inkasa i dokumenty od podawcy, § bank inkasujący (bank importera), § importer (płatnik). Operacja inkasa przebiega następująco: § eksporter wysyła towar do importera, natomiast swojemu bankowi zleca wydanie importerowi podanych przez siebie dokumentów dotyczących towaru w zamian za zapłatę od importera. § Bank eksportera zleca wykonanie inkasa bankowi zagranicznemu, w którym importer prowadzi rachunek. W zleceniu znajdują się instrukcje jak należy wykonać usługę. § Bank importera wykonując zlecenie banku eksportera wydaje dokumenty dotyczące dostawy importerowi, jeżeli importer zapłaci za dostawę. Przedmiotem inkasa są dokumenty handlowe (faktury, dokumenty tytułu własności, dokumenty transportowe) lub dokumenty finansowe (czeki, weksle). Bez uzyskania tych dokumentów importer nie jest właścicielem nadesłanego towaru. W przypadku inkasa dokumentów finansowych występuje inkaso finansowe. Natomiast w przypadku inkasa dokumentów handlowych występuje inkaso dokumentowe. Ze względu na sposób i termin zapłaty za dokumenty wyróżnia się inkaso: § gotówkowe – wydanie dokumentów dokonywane jest w zamian za zapłatę, § akceptacyjne – wydanie dokumentów dokonywane jest w zamian za zaakceptowanie zapłaty, która odbywa się w trybie późniejszym. Ze względu na czynności wykonywane przez bank w usłudze inkasa wyróżnia się inkaso: § eksportowe – bank pełni funkcję banku podawcy, § importowe – bank jest bankiem inkasującym. Akredytywa dokumentowa Akredytywa dokumentowa jest zobowiązaniem banku, który działając z polecenia i zgodnie z instrukcjami swojego zleceniodawcy, we własnym imieniu, zobowiązuje się zapłacić beneficjentowi akredytywy należną kwotę. Akredytywa jest instrumentem finansowym, który stosowany jest, aby zabezpieczyć zapłatę za sprzedane towary i usługi. Należy zwrócić uwagę na następujące aspekty funkcjonowania akredytywy: § Aby nastąpiła zapłaty muszą zostać spełnione określone warunki (termin dostawy i jakość towaru) itp., § Spełnienie określonych warunków oznacza, że bank bezwzględnie zapłaci dostawcy ustaloną kwotę, § Zapłata jest pewna. Za otwieranie akredytywy banki pobierają prowizje. W rozliczeniach z wykorzystaniem akredytywy bierze udział czterech uczestników: § kupujący (np. towar), zwany dalej zleceniodawcą, § sprzedający, zwany dalej beneficjentem, § bank zleceniodawcy, § bank pośredniczący. Przebieg transakcji z wykorzystaniem akredytywy jest następujący. § Kupujący (importer) zamawia towar u sprzedającego (eksporter). Strony zawierają kontrakt. § Eksporter chce mieć pewność, że uzyska zapłatę za sprzedany towar, wobec czego proponuje, aby zobowiązać bank importera do zapłaty za towar. Takie zobowiązanie banku to inaczej otwarcie akredytywy. § Importer zleca zatem swojemu bankowi (bank importera), aby ten otworzył akredytywę na rzecz eksportera (beneficjent akredytywy). § Bank importera otwiera taką akredytywę. Bank importera wykorzystuje w rozliczeniu z użyciem akredytywy bank pośredniczący. Jest to taki bank, którego oddział znajduje się w pobliżu eksportera bądź jest to bank, w którym eksporter prowadzi rachunek bankowy (w transakcjach zagranicznych jest to reguła, banki bowiem z danego kraju nie dysponują na ogół własnymi placówkami zagranicą dokładnie w miejscu działalności eksportera). § Bankowi pośredniczącemu bank zleceniodawcy zleca wykonanie akredytywy (poprzez: potwierdzenie zagranicznej akredytywy bądź rzadziej poprzez otwarcie własnej akredytywy). W takim przypadku wypłaty środków pieniężnych dokonuje bank pośrednik (rozlicza się następnie z bankiem zlecającym). Bank pośredniczący może też jedynie poinformować eksportera o otwarciu akredytywy w banku zleceniodawcy (awizowanie) i przesłaniu tam dokumentów w celu realizacji akredytywy. § Eksporter po otrzymaniu wiadomości o otwarciu akredytywy musi porównać, czy warunki jej są zgodne z warunkami kontraktu. Jeżeli są zgodne, wysyła towar. Jeżeli nie są zgodne, interweniuje u importera, aby wprowadził poprawki w akredytywie. Po otrzymaniu wiadomości od banku pośrednika, że zmiany wprowadzono – wysyła towar. § Wykonanie akredytywy (wypłata środków pieniężnych) następuje po przedstawieniu przez beneficjenta odpowiednich dokumentów w banku, który jest pośrednikiem. Dokumenty muszą być zgodne z warunkami określonymi w akredytywie. Typowymi dokumentami wymaganymi w akredytywie są: § faktura, § dokument przewozowy, § dokument ubezpieczeniowy. Występują poza tym różnego rodzaju inne dokumenty, zaświadczenia np. świadectwo pochodzenia towaru. Otwarcie akredytywy przez bank oznacza pełne zaangażowanie finansowe banku, który akredytywę otworzył. Bank ten ponosi ryzyko transakcji, zatem przed otwarciem akredytywy bank musi ocenić wiarygodność klienta i zabezpieczyć kwotę wymaganą w akredytywie. Wyróżnia się między innymi następujące rodzaje akredytyw: § importową i eksportową, § odwołalną i nieodwołalną, § przenośną i nieprzenośną, § potwierdzoną i niepotwierdzoną, § odnawialną i nieodnawialną. Importowa To akredytywa otwarta na zlecenie importera w banku importera na rzecz eksportera. Eksportowa Przez pojęcie realizacji czynności przy akredytywie eksportowej rozumie się na ogół w banku wykonywanie czynności zleconych przez bank zagraniczny, jakimi są: awizowanie akredytywy, potwierdzanie akredytywy bądź otwarcie własnej akredytywy. Odwołalna Może być zmieniona lub odwołana przez bank otwierający akredytywę bez zgody pozostałych uczestników rozliczeń. Nieodwołalna Nie może być zmieniona lub odwołana bez zgody uczestników rozliczeń. Przenośna Może być przeniesiona przez beneficjenta na inny podmiot, który nabywa przez to prawa beneficjenta (sytuacja taka może wystąpić wówczas, gdy beneficjent jest tylko pośrednikiem, a nie producentem eksportowanego towaru). Nieprzenośna Nie może być przeniesiona na inny podmiot. Potwierdzona Oznacza, że wypłatę środków gwarantuje beneficjentowi również bank pośredniczący. Niepotwierdzona Oznacza, że bank pośrednik pośredniczy pomiędzy beneficjentem a bankiem importera w przekazaniu dokumentów dostawy, a środki wypłaca bank importera. Odnawialna Może być stosowana przy wielokrotnych dostawach. Kwota akredytywy jest wówczas niższa niż wartość wszystkich dostaw. Nieodnawialna Jest akredytywą jednorazową dotyczącą jednej dostawy. Za najbezpieczniejszą akredytywę dla eksportera należy uznać akredytywę nieodwołalną i potwierdzoną. Będąc beneficjentem takiej akredytywy eksporter może być pewny zapłaty, jeżeli spełni warunki ustalone z importerem.