Poezja barokowa.
Marinizm - Jan Baptista Marino - włoski poeta. Kierunek cechuje dążenie do takiego ukształtowania formy i języka, aby zachwycić czytelnika "pomysłem" na dzieło - treścią, językiem, paradoksem. Wiersze zawierały wyszukane tropy stylistyczne, anafory, oksymorony, hiperbole, antytezy, gradacje, polisyndetony.
Przedstawicielem w Polsce był Jan Andrzej Morsztyn, twórca "Kanikuły albo psiej gwiazdy" (1647) oraz "Lutni" (1661).
"Niestatek"
Wiersz ten traktuje o niestateczności kobiet. Autor dla podkreślenia tego poglądu przedstawia szereg sytuacji mających zaistnieć wcześniej niż zmiana kobiecej natury. Mamy tu do czynienia z anaforami, oksymoronami ("groźbą uspokoi", "niemy zaśpiewa"). Morsztyn gradacyjnie szereguje owe porównania, aby zaskoczyć czytelnika oryginalnością podejścia do problemu niestałości niewiast.
Adam Mickiewicz "Dziady część III" Mit grecki - pojęcie i podział Biblia Literatura parenetyczna; ideał rycerza i władcy, ascety - świętego, oraz kochanka Quo Vadis "Treny" J. Kochanowskiego Topos śmierci w kulturze i sztuce średniowiecza Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I Molier "Świętoszek" - charakterystyka Tartuffe'a Filozofowie greccy. Barok - literackie i ideowe wyznanie epoki Henryk Sienkiewicz „Potop” Barok - charakterystyka epoki. „Pan Tadeusz” czyli Ostatni zajazd na Litwie... Filozofia starożytnej Grecji i Rzymu Wizja Boga, świata i człowieka... Prometeizm i mesjanizm w "Dziadach części III" Adama Mickiewicza Wybrane mity greckie, ich sens oraz ponadczasowy charakter "Świętoszek” Molier’a – charakterystyka postaci Porównaj dwie wybrane relacje literackie z życia w obozach