Wyszukiwarka:

Wszędzie ------------------ Artykuły Newsy Informacje Linki Pliki

"Przedwiosnie" Zeromski przez cale zycie twórcze wierzyl w niepodleglosc Polski. Kiedy w koncu nadeszla, powital ja z wiara, ze oto spelnily sie nadzieje wielu pokolen i jego wlasne o potedze i szczesciu tragicznie doswiadczonego narodu. Dlatego po roku 1918, juz od poczatków ksztaltowania sie polskiej panstwowosci, Zeromski wlaczyl sie do jej budowy. Chcac odpowiedziec na pytanie: jaka powinna byc ta wolna Polska? pisze "Przedwiosnie". Zeromski z coraz wiekszym niepokojem obserwowal scene spoleczno - polityczna w wyzwolonej Polsce. Dostrzegal rosnace wplywy ideologii komunistycznej, przede wszystkim wsród mlodziezy. Nietrudno bylo zaobserwowac nierównosc i wyzysk, klasowy egoizm posiadaczy, marazm rzadzacych. Kolejne rzady nie mialy zadnej koncepcji programu reform, który odwrócilby fatalny bieg zjawisk spychajacych ludnosc kraju na dno nedzy i cierpienia. Zeromski zdawal sobie sprawe, ze w tej sytuacji mlodziez bedzie dawac posluch propagandzie i agitacji rewolucyjnej. Mlodzi, nie widzac mozliwosci wyeliminowania panoszacego sie zla i niesprawiedliwosci, moga zawierzyc ideologii komunistycznej, ideologii burzenia "starego" w nadziei, ze to oznaczac bedzie "nowe". Zeromski obawial sie, ze to musi skonczyc sie rozlewem krwi, cierpieniem ludzi, zaglada kultury narodowej. Marzyl o wielkiej idei dla Polski. Powiesc "Przedwiosnie" wyrosla wiec z poczucia bezsilnosci i goryczy, których zródlem byla otaczajaca rzeczywistosc. Osad nad Polska powierzyl przedstawicielowi mlodego pokolenia. Cezary Brayka jest czlowiekiem z zewnatrz. Na polskie problemy nie patrzy przez pryzmat niepodleglosciowych zmagan i tesknot. Wokól niego roztacza sie brutalna rzeczywistosc nierozwiazanych problemów spolecznych. Dzieje Cezarego Baryki, szczególnie ewolucja jego pogladów i postawy ideowej, stanowily glos ostrzegawczy. W losie Baryki ogniskuja sie doswiadczenia mlodej generacji Polaków, dla których idee ojców stanowily zamkniety rozdzial. Los Baryki zostal tak skonstruowany, aby ukazac wielkie niebezpieczenstwo porazenia ideologia komunistyczna. Byl on tez glosnym wolaniem o "rzad dusz" mlodziezy. Cezary Baryka mimo rysów indywidualnych jest postacia reprezentatywna dla mlodego pokolenia Polaków tego okresu, poszukujacych idei i zadajacych pytania o przyszly ksztalt niepodleglego panstwa. Jest on postacia z która mogloby sie utozsamic wielu ludzi tamtych czasów, stojacych wobec rzeczywistych, nekajacych ich problemów. "Piesn o Rolandzie" Utwór powstal w kregu starofrancuskiej epiki rycerskiej, tak zwane chanson de geste, czyli "piesni o czynie". Chanson de geste to powstale miedzy XI a XIII wiekiem poematy rycerskie, które opowiadaja o przygodach historycznych i legendarnych bohaterów. Poczatkowo funkcjonowaly one w przekazach ustnych. Staly sie one symbolem zapotrzebowania ludzi na tego typu utwory, które stanowily zbiór zasad moralnych i etyczych ich zycia. Zycie ludzi sredniowiecza wyznaczala religia i dobro ojczyzny, zwiazane jest to z hierarchia tej epoki gdzie rycerstwo i duchowienstwo zajmuja najwyzsza pozycje. W sredniowieczu, bo wlasnie z tej epoki wywodzi sie ten utwór, wzorcami osobowymi byli: idealny rycerz i wladca. Utwór ten opowiada nam o wyprawie Karola Wielkiego przeciwko saracenom, czyli przeciwko ludziom, którzy byli innego wyznania. Doskonaly rycerz musial byc waleczny, odwazny, oddany Bogu, ojczyznie i swojemu panu. Celem swego zycia doskonaly rycerz mial uczynic walke w obronie wiary chrzescijanskiej i ojczyzny. Jego postepowanie powinna cechowac duma i dbalosc o dobre imie wynikajace z podporzadkowania sie etyki rycerskiej. Wystepujetu równiez wizerunek idealnego wladcy. Nie tylko posiada on wszystkie cechy doskonalego rycerza, ale oprócz tego jest troskliwym, dbajacym o swoich podwladnych królem, idealem godnym najwiekszego szacunku. Wszystkie te cechy widzimy w postawach Rolanda i Karola z "Piesni o Rolandzie". W sredniowieczu odbywaly sie wyprawy krzyzowe i liczne wojny z innowiercami. Tego samego problemu dotyczy ta wlasnie piesn. Tresc utworu przedstawia wyprawe króla Franków, Karola Wielkiego, do Hiszpanii w roku 778, zwyciestwo nad poganami oraz wynikla ze zdrady kleska tylniej strazy tej wyprawy.