Wyszukiwarka:

Lechoń Jan

• ur. 1899 • zm. 1956 •

Lechoń Jan (właśc. Leszek Serafinowicz) urodził się 13 III 1899 r. w Warszawie. Po zdaniu matury w 1916 studiował filozofię i
literaturę na Uniwersytecie Warszawskim. Kontynuował jednocześnie rozpoczętą nieco wcześniej współpracę z akademickim
pismem “Pro arte et studio” (1916–1919). Współtworzył kabaret “Pod Picadorem” (1918–1919), był też jednym z aktywniejszych
(m.in. zaproponował nazwę) współtwórców Skamandra. Współpracował w pierwszym okresie istnienia pisma (1920–1928) z
miesięcznikiem “Skamander”, od 1924 r. z “Wiadomościami Literackimi”, w latach 1926–1929 redagował “Cyrulika Warszawskiego”
(1926–1934). Był współtwórca skamandryckich szopek politycznych (1922, 1924, 1927, 1928, 1930, 1931). Był, od 1927,
sekretarzem polskiego PEN-Clubu. W roku 1929 podjął współpracę (jako sekretarz redakcji) z “Pamiętnikiem Warszawskim”
redagowanym przez Wacława Berenta. W 1930 r. wyjechał do Paryża; do r. 1939 pełnił tu obowiązki attaché kulturalnego ambasady
polskiej. W czerwcu 1940, po kapitulacji Francji, dostał się do Lizbony, skąd w czerwcu odpłynął (wraz z Tuwimem i jego żoną) do
Rio de Janeiro. W 1941 r. wyjechał do Stanów Zjednoczonych; zamieszkał na stałe w Nowym Jorku. W latach 1943–1947 redagował
“Tygodnik Polski”; był współzałożycielem Polskiego Instytutu Naukowego w Nowym Jorku; wygłaszał liczne odczyty i wykłady o
literaturze polskiej. Od 1952 współpracował z radiem “Wolna Europa”, prowadząc audycje literackie i wygłaszając pogadanki. Zmarł
śmiercią samobójczą 8 VI 1956 r. w Nowym Jorku.
Debiutował tomikami Na złotym polu (1912) i Po różnych ścieżkach (1914). Wydał następujące zbiory wierszy: Karmazynowy poemat
(1920), Srebrne i czarne (1924), Lutnia po Bekwarku (1942), Aria z kurantem (1945); ostatni cykl utworów poetyckich, Marmur i róża,
ukazał się w tomie Poezji zebranych (1954). Ogłosił ponadto: zbiorki utworów satyrycznych Królewsko-polski kabaret 1917–1918
(1918, bezimiennie) i Facecje polskie (1919, wspólnie z Antonim Słonimskim) – oba tomiki zostały wydane łącznie jako
Rzeczpospolita Babińska; Śpiewy historyczne (1920); wykłady O literaturze polskiej (1942, wyd. drugie uzupełnione – 1946); wiersz
dla dzieci Historia o jednym chłopczyku i o jednym lotniku (1946); tom szkiców o Ameryce Aut Caesar aut nihil (1955); studium
Mickiewicz (1955). W latach 1967–1973 ukazał się w Londynie trzytomowy Dziennik, prowadzony przez poetę od 1949 r. do śmierci.
Planował również powieść (Bal u senatora) oraz utwory dramatyczne (wyd. pt. Fragmenty dramatyczne, 1978), nie zrealizował jednak
tych projektów. Ma w swoim dorobku także przekłady drobnych wierszy (Mirry Łochwickiej, Aleksandra Błoka, Salvatore’a di
Giacomo) i sztuk teatralnych (Leonida Andriejewa, spółki Gaston Arman Caillavet i Robert Flers, Jeana Giraudoux).