Cyprian Kamil Norwid o sztuce i roli artysty. Wykorzystaj odpowiednie utwory

Cypriana Kamila Norwida (1821-1883) nie można jednoznacznie zaliczyć do poetów romantycznych, gdyż nie akceptował on wielu jego podstaw, np: nawiązania do kultury szlacheckij. Według Norwida sztuka musi być pełna niedopowiedzeń, przemilczeń, ironii by zmusić odbiorcę do refleksji, przemyśleń. Poeta stawia odbiorcę na równi z artystą. Już sam tytuł cyklu wierszy "Vade mecum" (Idź za mną) sugeruje że czytelnik winien być współtwórcą dzieła literackiego, a postępując za takim myśleniem autora winien je dopełniać lub wzbogacać nowymi wartościami. Norwid niemal w każdym utworze stwarzał czytelnikom takie możliwości, podważając tym samym koncepcje romantycznego, arbitralnego wieszcza. Artystą czynił również odbiorcę, zwracał uwagę na osamotnienie, tragizm losu poety. W wierszu "Fortepian Chopina" Norwid mówi że sztuka bierze się od boga. Chopin rozumie swoje posłannictwo i stara się je wypełnić. Ideał jednak nie jest możliwy do zrealizowania. Dobro jest w formie zadatku. W "Promethidionie" zwraca uwagę na to, że praca i piękno to jedno, że człowiek powinien zrealizować się w swojej pracy, praca jest równa sztuce. Odbiorca ma prawo do swobodnej percepcji sztuki. Twórca wyraża szacunek dla folkloru. "Język ojczysty" przestrzega przed poglądem "najpierw czyn, a potem słowa i myśli"; podkreśla że jedynyą obroną języka narodowego są napisane w nim arcydzieła.