Wyszukiwarka:

Wszędzie ------------------ Artykuły Newsy Informacje Linki Pliki

Zmierzch konfliktu Wschód-Zachód; zarys nowego podziału sił na arenie międzynarodowej Od kiedy istnieje scena międzynarodowa jako struktura wzajemnych oddziaływań między państwami, to zawsze tworem tej struktury były mocarstwa. Wejście USA nastąpiło na przełomie XIX i XX wieku. Japonia też przyśpieszyła swój rozwój gospodarczy i nabrała znaczenia w świecie. Trzecim państwem które dołączyło do mocarstw były Włochy. Istnienie mocarstw trwa do dziś. Jednak nowy system odniesiony jest do zmian, które nastąpiły w 1990 r. Przestał bowiem istnieć ZSSR i system komunistyczny. Po II wojnie światowej zostały określone podstawowe założenia dotyczące ładu międzynarodowego, a także powstała nowa, bezprecedensowa sytuacja. Ukształtował się nowy system, który opierał się na równowadze i walce 2 super mocarstw USA i ZSSR. Mocarstwa te miały monopol na posiadanie broni jądrowej. Po zakończeniu wojny uzyskały one przewagę w sensie uznaniowym, ekonomicznym, moralnym i politycznym. ZSSR był najważniejszym sojusznikiem sił antyfaszystowskich. ZSRR-i USA miały ogromny wpływ na decydowanie o losach świata. Obok równowagi sił, mocarstwa te były rzecznikami odmiennych systemów politycznych, ideologii. „Walka" między nimi trwała 45 lat, brały w niej też udział państwa należące do tych systemów. Sytuacja ta wytworzyła wewnętrzne mechanizmy funkcjonowania sceny międzynarodowej. Oznaczały one walkę na każdej płaszczyźnie. Powstał stan stosunków międzynarodowych zwanych „zimną wojną". Nie była możliwa wojna, ale pokój też nie był realnie osiągalny. Nie można było osiągnąć trwałego pokoju. Była odmienna dynamika rozwojowa między dwoma systemami państw. Załamanie jednego bieguna nie umniejszyło ani potencjału, ani wpływów USA, a nawet usunęło szereg barier. Pokój nie zjednoczył systemu, jest on zdywersyfikowany. Na spotkaniu przywódców wszystkich krajów europejskich w 1975 w Helsinkach wypracowano płaszczyzny działania w zakresie bezpieczeństwa międzynarodowego, sfery gospodarczej i w dziedzinie kontaktów międzyludzkich. Cechy nowego systemu: -erozja hierarchicznych sojuszy,, które podporządkowały państwa mniejsze większym, silniejszym -narastająca tendencja do regionalizacji np. grupa państw bałtyckich -uzyskanie nowych możliwości oddziaływania na scenę międzynarodową przez mocarstwa światowe -uległa zmianie pozycja państw małych i średnich -przyśpieszenie procesów internacjonalizacji i zwiększająca się rola organizacji międzynarodowych w życiu narodowym -do stosunków międzynarodowych wkroczyła na szeroką skalę jednostka ludzka.