Wyszukiwarka:
Artykuły > Biografie >

Żmichowska Narcyza

Żmichowska Narcyza

• ur. 1819 • zm. 1876 •

  
Narcyza Żmichowska, ur. 1819 w Warszawie, zm. tamże w 1876. Powieściopisarka, poetka, pedagog. Debiutowała w 1839 w
almanachu "Pierwiosnek". Opublikowany na łamach tego pisma w 1841 wiersz Szczęście poety, wyrażający romantyczny konflikt
między artystą a światem, otworzył przed młoda autorką drogę do popularności. Poglądy Żmichowskiej, ukształtowane pod wpływem
brata, Erazma, działacza emigracyjnego, spowodowały jej zbliżenie do kręgu demokratów skupionych wokół "Przeglądu Naukowego"
(red. przez H. Skimborowicza i E. Dembowskiego). Była jedną z inicjatorek ruchu kobiecego (nazwanego przez nią później
"entuzjastkami"), współdziałającego w latach 1842-1849 z demokratyczną konspiracją. Prowadziła działalność oświatową i agitacyjną
wśród rzemieślników warszawskich. Aresztowana w 1849, do 1852 przebywała w więzieniu lubelskim, do 1855 w areszcie domowym
u rodziny w Lublinie. Po powrocie do Warszawy zajęła się pracą pedagogiczną. W czasie powstania styczniowego 1863 zbliżyła się
do "białych", po jego klęsce skłaniała się w stronę ideologii pozytywistycznej. Do najwybitniejszych osiągnięć artystycznych
Żmichowskiej należą powieści Poganka (1846) oraz Biała róża (1861), która jest eseistyczną próbą diagnozy psychiki tytułowej
bohaterki.