Zbrodnia jako motyw literacki, różny stosunek do niej bohaterów literackich wybranych epok
|
|
|
|
Kain jak głosi Biblia z
zazdrości o miłość Boga zabił swego brata Abla, za co Bóg napiętnował go znamieniem
na czole i przeklął. Antygona
- bohaterka tragedii Sofoklesa wchodzi w konflikt z prawem państwowym czując
się zobowiązana i uczczenia zwłok brata Polinejkesa, gdyż Kreon zabronił
pochówku zmarłego uznając go za zdrajcę. Gdyby tego nie uczyniła, wg wierzeń
religijnych Greków, dusza brata nie zaznałaby spokoju, a tak wybierając
zgodnie ze swoim sumieniem prawo boskie i wypełniając obowiązki kochającej
siostry ponosi za to śmierć. Lady
Makbet z "Makbeta" Wiliama Szekspira żyje zbrodnią, akceptuje ją
jako formę działania, planuje w szczegółach zabójstwo doskonałe, niemal
gotowa jest zadać śmiertelny cios i prawie truje pokojowców, ale w rezultacie
nigdy nie przekracza tej ostatecznej granicy nie zabija własnoręcznie. Z
Makbetem jest zupełnie inaczej. Zbrodni nigdy nie akceptuje, wzdraga się
przed nią, a przecież zabija i to wielokrotnie. Mordując króla, zabił
wszystko, co szanował do tej pory, pogwałcił prawo moralne, "wielkość,
świętość znikły". Sam zburzył hierarchie wartości, które uznawał. Jego świat
stał się pusty, beznadziejny, napiętnowany strachem wiądącym do kolejnej
zbrodni. Makbet jest już zmęczony, sięgnął dna upadku, wszystkiego doznał,
wszystko przeżył, zostaje mu tylko śmierć, którą chce ponieść w walce: ...
nie mam czego czekać, Zbrzydło mi słońce; rad bym, żeby cała budowa świata w
proch się rozleciała, Uderzcie w dzwony! dmij wichrze! wrzej toni! Mamli
umierać, umrę z mieczem w dłoni. Raskolnikow
to bohater "Zbrodni i kary" Fiodora Dostojewskiego swoistego
studium mordercy. Student morduje lichwiarkę i jej siostrę oraz dokonuje
rabunku. Raskolnikow nie zabija jedynie z chęci wydobycia siebie i swojej
rodziny z nędzy, dlatego, że żyli w upokarzającej nędzy. Młodzieniec czuje
się jednostką wybitną, taką, której nie dotyczą marne ziemskie kategorie
dobra, zła, prawa czy kary. Czuje się niejako uprawniony do mordu, w głębi
swojej psychiki znajduje aprobatę zbrodni, czyni to teraz z ciekawości, czuje
się niemal kimś, kto przysłużył się ludzkości. Dostojewski obserwuje reakcje
mordercy, stany niemal chorobowe, poczucie osaczenia, narastającą niepewność,
swoistą interpretację wszelkich pytań, rozmów, spotkań. wewnętrzne
przemyślenia, niemożność spokoju, zmiany pojęć i uczuć - nienawiść do tych,
których przedtem kochał. Ciągłe analizy doprowadzają wreszcie do poczucia
wewnętrznej pustki, załamania, w końcu przyznaje się do zabójstwa i zostaje
skazany na zesłanie i katorgę na Syberii. Kordian,
z dramatu Juliusza Słowackiego, podejmuje się misji dokonania zamachu na
cara. Niestety okazuje się to zadanie ponad jego siły. Własna wyobraźnia
bohatera stwarza mu przeszkody nie do pokonania. Drogę przestępują mu Strach
i Imaginacja, trumny królów, grzech królobójstwa okazuje się zbyt wielki.
Kordian mdleje w progu sypialni carskiej. Nie potrafił dopuścić się zbrodni
nawet w obronie własnej ojczyzny. W
"Konradzie Wallenrodzie" główny bohater jest zmuszony dopuścić się
spisku i intryg w celu obrony ukochanego kraju. Zostaje jednym z Krzyżaków,
by ujawnić się dopiero po poznaniu ich najskrytszych tajemnic. Bohater
wyznaje formułę, że "cel uświęca środki" i działa w imię tej
zasady, która w okresie zagrożenia jest poniekąd prawdziwa. Oczywiście Konrad
przeżywa wewnętrznie podjęte decyzje, ale nienawiść do wielowiekowego wroga
pomaga mu podjąć trafną decyzję. Inny przykład zbrodni obserwujemy na przykładzie głównego bohatera powieści Joseph'a Conrada pod tytułem "Lord Jim". Młody człowiek przepełniony odwagą i chęcią czynienia dobra w imię szlachetnych zasad zaciąga się na statek pasażerski, który wpada w tarapaty i cała jego załoga prócz pasażerów ucieka na szalupach ratunkowych. Jim wie, że jako kapitan powinien do końca walczyć o życie powierzonych mu ludzi, ale strach o własne życie staje się silniejszy i także opuszcza pokład. Okazuje się, że statek zdołał ocaleć i bezpiecznie został przyholowany przez marynarkę innego kraju. Jim zostaje osądzony i pozbawiony praw do dowodzenia. Ta historia 'ściga' go całe życie. W końcu popełnia drugi błąd, w wyniku którego ginie. 'Przestępstwo' Jim'a ma raczej charakter moralny i wiąże się z podejmowaniem właściwych decyzji oraz wiernością własnym ideałom. |
|
Mit grecki - pojęcie i podział
Biblia
Literatura parenetyczna; ideał rycerza i władcy, ascety - świętego, oraz kochanka
Quo Vadis
"Treny" J. Kochanowskiego
Topos śmierci w kulturze i sztuce średniowiecza
Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I
Molier "Świętoszek" - charakterystyka Tartuffe'a
Filozofowie greccy.
Barok - literackie i ideowe wyznanie epoki
Henryk Sienkiewicz „Potop”
Barok - charakterystyka epoki.
„Pan Tadeusz” czyli Ostatni zajazd na Litwie...
Filozofia starożytnej Grecji i Rzymu
Wizja Boga, świata i człowieka...
Prometeizm i mesjanizm w "Dziadach części III" Adama Mickiewicza
Wybrane mity greckie, ich sens oraz ponadczasowy charakter
"Świętoszek” Molier’a – charakterystyka postaci
Porównaj dwie wybrane relacje literackie z życia w obozach