Juliusz Slowacki urodzil sie w Krzemiencu 1809 roku. Wychowywal sie w ?rodowisku elity intelektualnej, a pochodzenie z arystokratycznej rodziny w pelni dawalo mu szanse na rozwijanie swych talentów poetyckich. Początek XIX wieku byl epoką romantyzmu. Dominowaly wówczas idee patriotyczne i niepodleglo?ciowe, problem wolno?ci i walk narodowo-wyzwolenczych. Pomimo, iz Slowacki zyl w dostatku, swobodzie i nie odczuwal na wlasnej skórze wladzy okupanta, jednak dostrzegal on te niewole narodową. Snul szerokie refleksje dotyczące czlowieka i wolno?ci, jego honoru i przeznaczenia. Dowodem tego są jego utwory, w których autor porusza problem uwiezi narodowej.
Po upadku powstania listopadowego, Juliusz opu?cil ojczyzne. Nie widzial dla siebie miejsca w kraju, którym rządzi obcy wladca, kraju podleglym i zaleznym. Zostawiwszy swą matke oraz ziemie polskie, emigrowal na zachód. Twórca wciąz komponowal nowe wiersze, nie odbiegając tematycznie od swej ojczyzny - Polski. Kiedy po pietnastu latach, car oglosil ulaskawienie powstanców z 1831 roku, niektórzy emigranci wracali do kraju. Wówczas Slowacki w 1847 roku napisal utwór po?wiecony i adresowany do jego matki, która w?ród powracających osób na darmo szukala twarzy swego syna.
Wiersz "Do matki" Slowacki utrzymal w formie pro?by o przebaczenie. Poeta wyrazal w nim swą milo?c do rodzicielki i to, jak bardzo mu ciezko wiedząc, ze matka daremnie wciąz czkala na jego powrót. Lecz wyja?nil jej powód decyzji pozostania na emigracji. Tlumaczyl, iz to honor nie pozwalal mu powrócic oraz, ze nie mógl sie zhanbic wróciwszy pod wladze okupanta. Mimo to i tak bedzie my?lami ze swoją matką dopóty, dopóki ich ?mierc nie rozdzieli. Poeta porównal siebie do psa, który na sztandarach Polski rozlozony lezal i na zawolanie, tylko wzrok odwracal. Efektem decyzji pozostania na emigracji bylo cierpienie spowodowane rozląką z matką. Mimo to autor wiersza wybral ból, wolal rozpacz i tesknote, niz powrót do Polski "pod obrozą".
Liryka ta bezpo?rednio zobrazowala my?li i uczucia podmiotu lirycznego. Bardzo wielką role dla poety odgrywala jego matka. Autor zobrazowal nam, jak wielkim cierpieniem dla niego jest niewola narodu polskiego, ze nawet lzy matki nie zmienily jego decyzji.
Podczas pobytu na emigracji, Slowacki odbyl wiele interesujących podrózy, które wzbogacily jego wyobra?nie twórczą. Podczas wyprawy do Egiptu, poeta napisal wiersz pt. "Hymn", w którym szczerze odkrywal sie przed Bogiem, mówil wprost, ze jest mu smutno.
Utwór ten powstal w okoliczno?ci podrózy statkiem do ziemi obiecanej. Poeta spoglądając poza burte statku na horyzont, zachwycal sie pieknem otaczającego go ?wiata. Dojrzal piekne, zachodzące slonce, blask teczy promienistej, oraz odbicie ognistej gwiazdy w lazurowej wodzie Wszystko to bylo cudowne, autor wiersza wiedzial to Bóg stworzyl te zjawiska wla?nie dla czlowieka. Lecz i tak te piekno?ci nie dawaly mu szcze?cia. Jego my?li wciąz powracaly do ojczyzny. Juliusz porównal siebie do pustego klosa, który dla obcych ludzi zachowywal twarz. Lecz ?rodek wypelniony zostal pustką, smutkiem i tesknotą. Czul sie jak male dziecie, które placzu bliskie, na matki odej?cie sie zalilo. Ale rozumial dobrze, ze tak musi byc. Wiedzial, ze juz nigdy nie powróci do ojczyzny, a kazdy nastepny dzien bedzie kolejnym dniem troski i zmartwienia.
W wierszach "Hymn" oraz "Do matki" , Juliusz Slowacki stwierdzil, ze jego zycie jest wielką wedrówką. Spostrzegal siebie jako samotnego pielgrzyma przebywającego podróz, której konca nigdy nie mógl osiągnąc. Koncem tym bylo dla niego zycie w ojczy?nie, Polsce wolnej i niezaleznej.
Adam Mickiewicz "Dziady czę¶ć III"