Twórczość Wergiliusza i Horacego

Twórczość Wergiliusza i Horacego.

Wergiliusz i Horacy to najwybitniejsi poeci rzymscy. Publius Wergilius Maro zwany Wergiliuszem żył w I w. p.n.e. Do jego utworów należą: "Bukoliki" - sielanki o życiu pasterzy, "Georgiki" - poematy o rolnictwie, "Eneida" - epopeja.

"Eneida" wzorowana na eposach Homera opowiada o dziejach Eneasza. Składa się z 12 ksiąg. Sześć pierwszych przedstawia bohatera w ostatnich chwilach walk o Troję oraz jego wędrówkach po zburzeniu miasta. Jest wzorowana na "Odysei". Pozostałe księgi wzorowane na "Iliadzie" przedstawiają Eneasza w wojnie o Lacjum.

Fragment księgi II zawiera opowiadania Eneasza o pożarze Troi. Autor uwypuklił jego przeżycia związane z tym wydarzeniem, a mianowicie przerażenie rozmiarami zniszczenia, chęć włączenia się do walki z Grekami, gotowość poświęcenia życia w obronie swego miasta.

Epos, jako gatunek literacki, winien spełniać następujące warunki: - opisywać dokładnie losy narodu lub jego głównej warstwy, - umieścić wydarzenia w czasie przełomowym dla narodu.

Epos rozpoczyna się inwokacją - uroczystym zwrotem autora do muz lub bóstw z prośbą o pomoc w tworzeniu dzieła. Homer zwracał się do muz, Mickiewicz w "Panu Tadeuszu" do ojczyzny i Matki Boskiej Ostrobramskiej.

Horacy żył i tworzył również w I w. p.n.e. Na jego dorobek składają się liczne pieśni traktowane dziś w literaturze jako ody, przez autora nazywane "carmina" - pieśni, a także "list do Pizonów" stanowiący rodzaj poetyki.

Pieśń "O co poeta prosi Apollina" ma charakter refleksyjno-filozoficzny. Poeta zderza dwie postawy wobec życia: pogoń za dobrami materialnymi, którą odrzuca, oraz własną, w której docenia zdrowie, świeżość umysłu, możliwość tworzenia oraz spokojną starość.

W pieśni "Stawiłem sobie pomnik ..." ("Exegi monumentum ...") wyraża przekonanie, że stworzył wielką poezję, która zapewni mu nieśmiertelność. Wyraził to w słowach: "Nie wszystek umrę" ("Non omnis moriar").