Twórczość Adama Mickiewicza
“chlebem powszednim” dla narodu.
Twórczość Adama Mickiewicza w
życiu narodu polskiego.
W klasie ósmej na lekcji języka
polskiego poznałem utwór współczesnego poety Tadeusza Różewicza “Chleb”. Chlebem, “który żywi i zachwyca” Różewicz nazywa poezję Mickiewicza. –
Uważam, że porównanie twórczości naszego wieszcza do “chleba powszedniego” jest bardzo trafne, wiele mówiące i urasta do
miana symbolu.
Adam Mickiewicz z pewnością był wielkim
poetą. Aby się o tym przekonać wystarczy sięgnąć po największe i najbardziej
znane dzieła tego autora, jakim jest “Pan
Tadeusz”. Treść tego utworu docierała do serc czytelników przez kilka
pokoleń, nieustannie przemawia do uczuć ludzkich. Poeta był emigrantem, utwory
tworzył na ojczyźnie i dlatego są przepojone wspomnieniami z lat młodzieńczych
poety, nawiązują do losów Polaków, którym nieobce były dzieje ojczyzny. Bolesne
przeżycia związane z losem emigrantów opisał w “Inwokacji” i epilogu do “Pana
Tadeusza”. J dlatego do dzisiaj słowa: “Litwo!
Ojczyzno moja!” odbierane są przez czytelników z wielką czcią.
Dla Polaka chleb jest poczuciem dnia
powszedniego. Chrześcijaninowi chleb jest symbolem głębokiej wiary, dlatego
obdarza go ogromnym szacunkiem. Jest z nim do chwili jego urodzin, przez całe
jego życie ziemskie. Różewicz słusznie ten chleb powszedni utożsamia z poezją
Mickiewicza. Porównuje, z pokarmem gdyż jest to pokarm w dziedzinie kultury,
pokarm ducha dla każdego Polaka. – Uważam, że utwór tego wielkiego poety jest
potrzebny ludziom, którzy poznali smak miłości, tęsknoty, goryczy i
bezgranicznej rozpaczy.
Potwierdzeniem tego jest spotkanie z
epopeją “Pan Tadeusz” starego
człowieka latarnika z noweli Henryka Sienkiewicza. Bohater utworu, emigrant
zmęczony tułaczką po świecie wreszcie znalazł swą życiową “przystań”. Otrzymał posadę latarnika i cieszył się, że starość
będzie miał spokojną. Był Polakiem, ojczyzna w jego nikłych wspomnieniach
zacierała swe prawdziwe oblicze. J chyba lata sprawiły, że i przestał tęsknić.
Jednak przyszedł ten jeden dzień, w którym los sprawił, że otrzymał książki, a
wśród nich epopeję pt: “Pan Tadeusz”.
Utwór ten obudził wspomnienia o ojczyźnie, o przeżyciach Skawińskiego i jego
doświadczeniach całego życia. Starzec czytał : “Litwo! Ojczyzno moja!(...)”. Nasuwały mu się obrazy lasów, rzek,
pól, rodzinnej wsi. Pod wpływem wielkiego poematu Adama Mickiewicza Skawiński
marzył o Polsce. Tym marzeniom towarzyszyły : łzy, szlochanie, oznaki
bezgranicznej tęsknoty do ojczyzny utraconej na zawsze. Lektura “Pana Tadeusza” ,chociaż na moment
pozwalała utracjuszom poczuć się w rodzinnych stronach i doznać smaku nastali,
która w zetknięciu z rzeczywistością przeradzała się w rozpacz.
Twierdzę, że odegrał w życiu narodu
polskiego i nadal odgrywa rolę “lekarza
serc”.
Poezja Mickiewicza krzepiła Polaków,
dodawała odwagi w chwilach decydujących o losie ojczyzny. Bohater “Pana Tadeusza” Żyd Jankiel swoim
wspaniałym koncertem granym na cymbałach, dał wyraz patriotycznym uczuciom. Ci
co słuchali jego muzyki rozpoznali tragiczne obrazy z dziejów zniewolonej
Polski i ukazywali swą radość, gdy w dźwiękach wydawanych przez instrument
rozbrzmiewała nadzieja , że w 1812 r. przyniesie rodakom wolność. Marzenia
Polaków o wolnej ojczyźnie wywołały radość, gdy ujrzeli wkraczającego na Litwę
gen. Dąbrowskiego i francuskiego wodza, Napoleona. Zniewolona ludność porzucała
domy i podążała za tymi, którzy wierzyli w odzyskanie niepodległości dla
ojczyzny.
Echa powstania listopadowego z 1831 r.
docierały do emigrantów polskich. Poeta pragnął brać udział w walkach o wolną
ojczyznę. Dotarł do Wielkopolski. Jednak nie dane mu było pozostać w ojczyźnie.
Stworzył utwór opowiadający o ofiarności dowódcy Reduty – Ordona. Poemat ten
ukazujący zmagania garstki żołnierzy polskich z przeważającą siłą Rosjan stał
się otuchą dla tych , którzy walczyli o niepodległość ojczyzny. Służył półtora
wieku tym ,którym wolność ojczyzny była i jest sprawą świętą.
W powieści pt: “Syzyfowe prace” Stefana Żeromskiego ukazane są losy młodzieży
polskiej uczącej się pod zaborem rosyjskim. Rusyfikowani młodzieńcy zatracali
swą polskość. Utwory Mickiewicza, które trafiały do ich rąk sprawiały, że mogli
marzyć o wolnej ojczyźnie i mieć swój udział w walce z zaborcami. Pamiętna
lekcja języka polskiego podczas, której Bernard Zygier recytował po polsku “Redutę Ordona” Adama Mickiewicza
pozostała w pamięci uczniów. Słowa tego utworu docierały do serc “sztubaków” jak kule. Ci, którzy
zwątpili w wolność ojczyzny, poczuli rozgoryczenie i ból. Pragnęli włączyć się
do walki z rusyfikatorami.
Bardzo często i dzisiaj utwory Adama
Mickiewicza wpływają na zmianę postępowania ludzi. Uczą miłości do ojczyzny,
dbania o nią nawet w czasie pokoju.
“Chleb” bo tak nazywa
poezję Adama Mickiewicza współczesny poeta Tadeusz Różewicz jest bardzo celny.
Ma nieprzemijającą wartość, ponieważ zawsze istnieniu ludzkiego życia będą
towarzyszyły uczucia : miłość, wierność, tęsknoty, rozpaczy, wiary i nadziej.
Mit grecki - pojęcie i podział
Biblia
Literatura parenetyczna; ideał rycerza i władcy, ascety - świętego, oraz kochanka
Quo Vadis
"Treny" J. Kochanowskiego
Topos śmierci w kulturze i sztuce średniowiecza
Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I
Molier "Świętoszek" - charakterystyka Tartuffe'a
Filozofowie greccy.
Barok - literackie i ideowe wyznanie epoki
Henryk Sienkiewicz „Potop”
Barok - charakterystyka epoki.
„Pan Tadeusz” czyli Ostatni zajazd na Litwie...
Filozofia starożytnej Grecji i Rzymu
Wizja Boga, świata i człowieka...
Prometeizm i mesjanizm w "Dziadach części III" Adama Mickiewicza
Wybrane mity greckie, ich sens oraz ponadczasowy charakter
"Świętoszek” Molier’a – charakterystyka postaci
Porównaj dwie wybrane relacje literackie z życia w obozach