Szymborska Wisława

Szymborska Wisława

• ur. 1923 •  

Wisława Szymborska urodziła się 2 VII 1923 w Kórniku. Od ósmego roku życia mieszka w Krakowie, uczyła się w gimnazjum sióstr
urszulanek, a maturę zdała na tajnych kompletach podczas okupacji. Po wojnie studiowała polonistykę i socjologię na UJ.
Debiutowała wierszem Szukam słowa na łamach "Dziennika Polskiego" 14 III 1945. W latach 1952-66 należała do PZPR. Pisała
wówczas wiersze w rodzaju Wstępującemu do partii:
   Partia. Należność do niej,

   z nią działać, z nią marzyć,

   z nią w planach nieulękłych ,

   z nią w trosce bezsennej -

   wierz mi, to najpiękniejsze

   co się może zdarzyć

   w czasie naszej młodości (...)

Od 1953 do 1976 była związana z krakowskim "Życiem Literackim", które zresztą nie wyróżniało się bynajmniej liberalnym
podejściem do komunistycznej ideologii. Po wypadkach radomskich 1976 Szymborska zrywa jednak z tymi kręgami, a od stanu
wojennego zbliża się do środowisk opozycyjnych. W 1988 znalazła się wśród członków-założycieli Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.
W 1996 otrzymała Literacką Nagrodę Nobla (zresztą w Szwecji już od lat cieszyła się dużą popularnością). Dwa pierwsze jej tomy,
Dlatego żyjemy (1952) i Pytania zadawane sobie (1954) noszą wyraźne piętno epoki. Jako wybitna poetka dała o sobie znać tomem
Wołanie do Yeti (1957). Następnie wydała tomy Sól (1962), Sto pociech (1967), Wszelki wypadek (1972), Wielka liczba (1976),
Ludzie na moście (1986), Koniec i początek (1993). Jest także autorką błyskotliwych felietonów z cyklu Lektury nadobowiązkowe,
zebranych w czterech tomach, które ukazały się w latach 1973, 1981, 1992, 1996.