W wierszu "Aniol Panski" Tetmajer uzywa symboli w celu przedstawienia przemijania wszystkiego co materialne i ukazania bezsensu zycia ludzkiego. Symbolem tego jest rzeka, która toczy swe wody przez laki, drogi, torfowiska - przedstawiona jest w kolorach szarych i ponurych. Jasne tlo podkresla niemoznosc powrotu do tego co bylo, gdyz rzeka nie moze zawrócic swych spienionych wód. Cztery obrazy, które pojawiaja sie w wierszu, symbolizuja nieodwracalnosc losu ludzkiego, jego beznadziejnosc, podkreslenie smutnego konca zycia - cmentarz. Niemniej wiersz nie jest tak jednoznaczny, pelen jest niedokonczen, niedomówien, nie wszystkie symbole sa w pelni zrozumiale. Moze byc to wynikiem tego, ze Tetmajer uzyl tu impresjonistycznej techniki, zwanej pejzazem wewnetrznym. Wiersz powstal pod wplywem uczuc osobistych poety, odzwierciedla stan chwilowy jego duszy i nie wszystko w nim musi byc zrozumiale dla czytelnika. Kasprowicz laczy impresjonizm i symbolizm miedzy innymi w poemacie "Milosc". Szczególnie widoczne jest to w sonetach ("Krzak dzikiej rózy"). Przez wszystkie utwory cyklu przewija sie obraz limby oraz dzikiej rózy. Limba symbolizuje smierc, a róza nowe zycie. Poeta pokazuje roslinnosc tatrzanska, opisuje swoje chwilowe wrazenia, przekazuje w nich mysli osobiste. Obrazy sa barwne (harmonijne lub kontrastujace ze soba) dopiero w sonecie IV, gdyz sonet I zaczyna sie od opisów smutnych, obrazu szarego i monotonnego, gdzie barwnie opisany jest jedynie pelen zycia pasowy krzak dzikiej rózy oraz próchniejaca u jego stóp limba. W II i III sonecie sytuacja powoli sie zmienia, cisza ogarnia przyrode, nastrój sie zmienia. Sonety sluza refleksji nad przemijaniem wszystkiego. Leopold Staff - "Kowal" - symbol tesknoty do sily, do potegi jednostki. "Deszcz jesienny" - impresjonizm, krajobraz wewnetrzny, tresc podporzadkowana nastrojowi poety, obraz ponurego deszczowego dnia, senny, szary, melancholijny, podobny do wiersza "Aniol Panski" Kazimierza Przerwy Tetmajera. Trzy kolejne obrazy poglebiaja jeszcze smutek i rozpacz. Snujace sie bez celu mary i ich ciagla wedrówka - to wszystko symbolizuje obraz zycia ludzkiego i brak sensu w nim. Nastepnym symbolem jest Szatan - zlo, które niszczy wszelka radosc w zyciu.
Adam Mickiewicz "Dziady część III"