Wyszukiwarka:
Artykuły > Studia >

Subsydia eksportowe bezpośrednie oraz subsydia pośrednie

Subsydia eksportowe bezpośrednie oraz subsydia pośrednie Zadaniem subsydiów (subwencji) eksportowych jest pomoc w zwiększeniu sprzedaży za granicą przez poprawę konkurencyjności towarów krajowych na rynku zagranicznym. Państwo godzi się na subsydiowanie prywatnego eksportu (dopłacając różnicy między wyższą ceną wyrobu krajowego a jego niższą ceną na światowym lub w innej formie) w celu np. pobudzania produkcji i eksportu technologicznie zaawansowanych gałęzi przemysłu, gdzie nakłady są bardzo wysokie, a efekt produkcyjny trudny z góry do przesądzenia (np. zachodnioeuropejski Airbus). SUBSYDIA EKSPORTOWE – jest to świadczenie ze strony Państwa na rzecz przedsiębiorstw produkujących i sprzedających swoje towary za granicą. Wyrażają się one w formie różnicy między wyższą ceną krajową towaru, a jego niższą ceną na rynku zagranicznym. W zakres tych subsydiów wchodzą m.in. premie, ulgi i ułatwienia udzielane przez Państwo eksporterom w celu obniżenia kosztów eksportu. Subsydiowanie umożliwia eksporterom obniżenie cen na rynku zagranicznym bez zmniejszania ich zysków. Stosowanie subsydiów – powody: wyeksportowania nadwyżek towarowych niemożliwych do sprzedaży na rynku wewnętrznym wykorzystania możliwości produkcyjnych i wzrostu zatrudnienia w celu przeciwdziałania deficytowi bilansu handlowego stosowanie subsydiów posiada także skutki uboczne: subsydia nasilają inflację w kraju eksportującym, ograniczają zainteresowanie producentów i eksporterów obniżką kosztów produkcji, postępem technicznym, podnoszeniem jakości produkcji, zmieniają proporcje podziału PKB między różne grupy społeczne. SUBSYDIA WPŁYWAJĄ NA CENY W SPOSÓB ODMINNY NIŻ CŁA. Subsydia prowadzą do potanienia na rynku międzynarodowym towaru eksportowanego przez ten kraj. Na subsydiach zyskują przede wszystkim producenci i eksporterzy, w ich efekcie zwiększa się produkcja krajowa i wzrasta eksport. Tracą konsumenci, gdyż zwiększa się cena krajowa towaru x. Do strat wywołanych stosowaniem S zaliczamy pogorszenie terms of trade. Powoduje to dokonana w wyniku subwencji obniżka ceny towaru x na rynku międzynarodowym. Subsydia dopóty przynoszą krajowi 1 korzyści (wzrost eksportu), dopóki kraj 2 nie wprowadzi ceł lub opłat wyrównawczych. Konsumenci z K2 będą tak długo korzystać z tańszego importu, jak długo pośrednicy nie wyrównają ceny subwencjonowanego towaru na tym rynku z poziomem sprzed subwencji. SUBWENCJE BEZPOŚREDNIE – polegają na wypłacaniu eksporterom określ. premii zależnie od wielkości zrealizowanego eksportu. Jest to forma najdłużej stosowana. Mogą one być udzielane w formie zwrotu eksporterowi różnicy, między wyższą ceną wewnętrzną a niższą ceną światową, a także w formie wypłat na sfinansowanie badań rynków zagranicznych, akwizycji, reklamy. Cechą SB jest łatwa wykrywalność przez partnerów zagranicznych, w konsekwencji czego Państwa import. mogą je bez trudu zneutralizować za pomocą ceł wyrównawczych, opłat wyrównawczych lub też innych narzędzi ZPE. SUBSYDIA POŚREDNIE – zostały stworzone po to, by utrudnić ich wykrycie i uchronić eksporterów przed neutralizującymi działaniami ze strony importerów. Są one stosowane w wielu formach, przy czym wraz z upływem czasu część z nich jest zaniechana, inne natomiast są wprowadzane do praktyki. Cecha SP jest przyjmowanie przez nie formy różnego typu ulg i ułatwień, obniżających koszty produkcji i ułatwiających eksport. SP można podzielić na 3 grupy: ułatwienia fiskalne, ulgi kredytowe, korzyści eksporterów związane z finansowaniem przez Państwo wydatków o charakterze marketingowym. Ułatwienia fiskalne – ulgi podatkowe udzielane przez państwo przedsiębiorstwom produkującym na eksport lub eksportującym. Mogą to być także: zwrot eksporterowi ceł. Ulgi kredytowe – obniżki oprocentowanie kredytów udzielonych eksporterowi przez Państwo lub wydłużenie okresu ich karencji. Inna forma tej ulgi może być zapłacenie ze środków państwowych części oprocentowania kredytu. Państwo może udzielić eksporterowi gwarancji, gdy dostarcza on swoje wyroby odbiorcy zagranicznemu na kredyt. Wydatki marketingowe – organizowanie i finansowanie przez rząd ośrodków handlowych, zajmujących się zbieraniem i rozpowszechnianiem informacji dotyczących możliwości zbytu za granicą towarów eksportowanych przez dany kraj. Niekiedy stosowane są rozwiązania dodatkowe i są stosowane w sytuacjach specyficznych (np.: zamrożenie przez Państwo poziomu cen wewnętrznych, ograniczenia dewizowe).