Stan dzisiejszy lasów Beskidu Śląskiego
Stan zdrowotny drzewostanu można określać m.in. poprzez badanie tempa przyrostu drzew. Jak wynika z badań przeprowadzonych w latach 1977 - 1986 w drzewostanach świerkowych w rejonie masywu Skrzycznego, przyrost ten jest wyraźnie zahamowany (Orzeł 1993). Względny spadek szerokości słojów przyrostu na obszarach poddanych działaniom zanieczyszczeń powietrza w Beskidzie Śląskim szacowany jest na 30 do 50% (Barszcz i in. 1996). Lasy iglaste Beskidu Śląskiego charakteryzują się też obniżeniem liczby roczników igieł na drzewach. Zjawiska te sugerują wg J. Kozaka (1995), że drzewostany Beskidu Śląskiego wchodzą w ostatnią fazę degradacji - faza "następstw ekologicznych", kiedy to zamieranie obejmuje całe ekosystemy (Capecki 1986).
Grafika aktywna - mapaBadania prowadzone przez J. Kozaka (1995) w oparciu o zdjęcia satelitarne wykazały, że zaledwie 38.2% lasów iglastych Beskidu Śląskiego to lasy zdrowe lub słabo uszkodzone. Lasy o średnich uszkodzeniach to kolejne 46.5% a aż 15.3% to lasy silnie uszkodzone. Bardzo wyraźnie zaobserwować można trend powierzchniowy wzrostu uszkodzeń lasów. Rośnie on z południa i południowego zachodu w kierunku północnym i północno-wschodnim (Kozak 1995). Istnieje tu wyraźna analogia do przedstawionych wcześniej danych o maksymalnych koncentracjach zanieczyszczeń powietrza.
J. Kozak (1995) zauważa również, że uszkodzenia drzewostanu, które w latach 1974 - 1994 stale wzrastały, są szczególnie silne na jego obrzeżach. W profilu pionowym gór występują również dwa maksima poziomu uszkodzeń lasu: na wysokościach 300 - 500 m npm oraz 800 - 1000 m npm.
Grafika aktywna - mapaSkutkiem degradacji i późniejszego zamierania drzewostanów górskich jest proces wylesiania, często poprzez wielkopowierzchniowe, sanitarne zręby zupełne (Troll 1995). Jak wynika z badań J. Kozaka (1995) w latach 1981 - 1992 łaczna powierzchnia wylesionego obszaru w Beskidzie Śląskim wzrosła o kolejne 158.13 hektarów. Proces wylesiania jest szczególnie widoczny w szytowych partiach masywu Skrzycznego. W latach 1989-1994 zostało tam wylesionych 56.61 ha powierzchni leśnej, co daje średni roczny przyrost wylesień w wysokości ponad 10 ha na rok (Troll 1994).
W przypadku rejonu Skrzycznego (FILM) również zauważono silną korelację między procesami degradacji i wylesiania a niektórymi cechami orograficznymi obszaru. Jak pisze M. Troll (1994) pod względem orograficznym zdegradowane w największym stopniu obszary cechują się: położeniem w partiach grzbietowych, w strefie najwyższych wysokości bezwzględnych, ekspozycją w kwadrancie północno - zachodnim niezależnie od nachylenia stoków oraz ekspozycją południowo - wschodnią, przy małych nachyleniach stoków.
Adam Mickiewicz "Dziady część III"