Na klęskę wrześniową złożyło się wiele czynników, z
których przyczyny politycznej natury leżały w polityce zagranicznej rządu
sanacyjnego, powodującej faktycznie polityczne i militarne osamotnienie Polski
w walce z najazdem hitlerowskim. Kampania wrześniowa zakończyła się dla narodu
polskiego przegraną, nie oznaczało to jednak kapitulacji narodu przed
najeźdźcą. Wojna obronna we wrześniu 1939 roku wykazała, że naród broni nie
złoży. Już w toku tej wojny połączyły się we wspólnym wysiłku wszystkie
patriotyczne żywioły społeczeństwa mimo barbarzyństwa, okrucieństwa i
bestialstwa ze strony Niemiec. Już po ustaniu działań wojennych niemieckie
oddziały wojskowe i policyjne spaliły 55 miast i 476 wsi.
Z ziem polskich, które znalazły się pod okupacją
hitlerowską część została bezpośrednio wcielona do Rzeszy, z pozostałych
natomiast utworzono Generalną Gubernię. Do Rzeszy zostały wcielone: Pomorze,
woj. Poznańskie, większa część woj. Łódzkiego, Górny Śląsk , Zagłębie
Dąbrowskie, zachodnie powiaty woj. Krakowskiego wraz z Suwalszczyzną. Władze
radzieckie natomiast przyłączyły do swych republik Ukraińskiej i Białoruskiej
obszary na wschód od Bugu i Sanu. Wilno natomiast władze radzieckie oddały
Litwie, ponieważ obszar ten od 1940 roku miał wejść w skład ZSRR. W sumie z
przedwrześniowego obszaru państwa polskiego, wynoszącego 389,5 tys. km2 z 35,2
mln ludności Niemcy zagarnęły 189 tys. km2 z 21,8 mln ludności, a pod władzą
radziecką znalazło się 200 tys km 2 z 13,4 mln ludności.
Na wyzwolonych terenach władzę objął Polski Komitet
Wyzwolenia Narodowego (PKWN) 21 lipca 1944 roku jako pierwszy w dziejach narodu
polskiego rząd mający wyrażać interesy robotników i chłopów. W ciągu półrocznej
działalności PKWN budował ludową państwowość mimo ogromnych trudności. Nawiązał
stosunki z rządem francuskim, z rządami Jugosławii i Czechosłowacji. Dnia 27
grudnia 1944 roku rząd radziecki zapowiedział uznanie PKWN za oficjalny rząd
polski, który wkrótce przekształcił się w Rząd Tymczasowy Rzeczypospolitej
Polskiej. Na czele tego rządu staną Osóbka-Morawski jako premier, oraz
Władysław Gomułka i Stanisław Janusz jako wicepremierzy. Jednak zastrzeżenia
Churchilla i Roosvelta przeciwko uznaniu Rządu Tymczasowego spowodowały, że
trzy zainteresowane mocarstwa postanowiły przedyskutować całość polskiego
zagadnienia na konferencji w Jałcie (4-11 lutego 1945r.). W sprawie terytorium
nowej Polski strona radziecka wysunęła na konferencji jałtańskiej uzgodniony
już poprzednio z polskim Rządem Tymczasowym postulat odzyskania przez państwo
polskie ziem piastowskich po Odrę i Nysę Łużycką, oraz ustalenia jego
wschodniej granicy. Torowała się więc koncepcje nowego kształtu terytorialnego
Polski. Decyzja konferencji jałtańskiej miały znaczenie międzynarodowe w
sprawie polskiej, ale także odgrywały ważną rolę w kształtowaniu się sytuacji
wewnętrzno-politycznej polski. Trudności kraju potęgował ogrom zniszczeń, a
także konieczność przemieszczania się ludności z powodu przesunięcia się
obszaru państwowego ze wschodu na zachód. Bardzo trudna okazała się sprawa
dotycząca postanowień jałtańskich – utworzenie Rządu jedności Narodowej. W dniu
21 kwietnia 1945 roku Rząd Tymczasowy podpisał z ZSRR układ o przyjaźni, pomocy
wzajemnej i współpracy powojennej. Na forum międzynarodowym stało przed
Tymczasowym Rządem Jedności Narodowej ostateczne uformowanie sprawy granic
państwa polskiego. Ustalenie zachodniej granicy Polski miało się dokonać na
Konferencji Wielkiej Trójki w Poczdamie od 17 lipca do 2 sierpnia 1945 roku.
Anglia i Stany Zjednoczone w Teheranie i Jałcie wyrażały aprobatę na
uregulowanie wschodniej granicy wzdłuż Bugu i Sanu, to bez porównania na
konferencji w Poczdamie miały zastrzeżenie co do granicy zachodniej.
Konferencja poczdamska postanowiła ostatecznie, że byłe terytoria niemieckie na
wschód od Morza Bałtyckiego do Świnoujścia a stamtąd wzdłuż rzeki Odry, wzdłuż
zachodniej Nysy do granicy Czechosłowackiej, oraz obszar byłego Wolnego Miasta
Gdańska oddane zostaną pod administrację państwa polskiego. Wkrótce po konferencji
w Poczdamie 16 sierpnia 1945 roku zawarty zastał układ między Polską a ZSRR
układ, który wytyczył granicę polsko-radziecką opierając się na wcześniejszych
porozumieniach i zobowiązaniach. Nieco później w 1946 roku uregulowane zostały
sprawy sporne między Polską a Czechosłowacją, dotyczące granicy w rejonach
Cieszyna i Kłodzka. W ten sposób ustalony został terytorialny kształt państwa
polskiego, który położył definitywny kres sporom z narodami ukraińskim,
białoruskim i litewskim, z drugiej strony przez powrót na ziemie piastowskie
osłabiał imperializm niemiecki, a tym samym wzmacniał bezpieczeństwo Polski. W
konsekwencji zmian terytorialnych Polska stawała się państwem
jednolitonarodowym , o znikomym procencie mniejszości narodowych.
Mit grecki - pojęcie i podział
Biblia
Literatura parenetyczna; ideał rycerza i władcy, ascety - świętego, oraz kochanka
Quo Vadis
"Treny" J. Kochanowskiego
Topos śmierci w kulturze i sztuce średniowiecza
Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I
Molier "Świętoszek" - charakterystyka Tartuffe'a
Filozofowie greccy.
Barok - literackie i ideowe wyznanie epoki
Henryk Sienkiewicz „Potop”
Barok - charakterystyka epoki.
„Pan Tadeusz” czyli Ostatni zajazd na Litwie...
Filozofia starożytnej Grecji i Rzymu
Wizja Boga, świata i człowieka...
Prometeizm i mesjanizm w "Dziadach części III" Adama Mickiewicza
Wybrane mity greckie, ich sens oraz ponadczasowy charakter
"Świętoszek” Molier’a – charakterystyka postaci
Porównaj dwie wybrane relacje literackie z życia w obozach