Na klęskę wrześniową
złożyło się wiele czynników, z których przyczyny politycznej natury leżały w
polityce zagranicznej rządu sanacyjnego, powodującej faktycznie polityczne i
militarne osamotnienie Polski w walce z najazdem hitlerowskim. Kampania
wrześniowa zakończyła się dla narodu polskiego przegraną, nie oznaczało to
jednak kapitulacji narodu przed najeźdźcą. Wojna obronna we wrześniu 1939 roku
wykazała, że naród broni nie złoży. Już w toku tej wojny połączyły się we
wspólnym wysiłku wszystkie patriotyczne żywioły społeczeństwa mimo
barbarzyństwa, okrucieństwa i bestialstwa ze strony Niemiec. Już po ustaniu
działań wojennych niemieckie oddziały wojskowe i policyjne spaliły 55 miast i
476 wsi.
Z ziem polskich, które znalazły się pod okupacją hitlerowską część została
bezpośrednio wcielona do Rzeszy, z pozostałych natomiast utworzono Generalną
Gubernię. Do Rzeszy zostały wcielone: Pomorze, woj. Poznańskie, większa część
woj. Łódzkiego, Górny Śląsk , Zagłębie Dąbrowskie, zachodnie powiaty woj.
Krakowskiego wraz z Suwalszczyzną. Władze radzieckie natomiast przyłączyły do
swych republik Ukraińskiej i Białoruskiej obszary na wschód od Bugu i Sanu.
Wilno natomiast władze radzieckie oddały Litwie, ponieważ obszar ten od 1940
roku miał wejść w skład ZSRR. W sumie z przedwrześniowego obszaru państwa
polskiego, wynoszącego 389,5 tys. km2 z 35,2 mln ludności Niemcy zagarnęły 189
tys. km2 z 21,8 mln ludności, a pod władzą radziecką znalazło się 200 tys km 2
z 13,4 mln ludności.
Na wyzwolonych terenach władzę objął Polski Komitet Wyzwolenia Narodowego
(PKWN) 21 lipca 1944 roku jako pierwszy w dziejach narodu polskiego rząd mający
wyrażać interesy robotników i chłopów. W ciągu półrocznej działalności PKWN
budował ludową państwowość mimo ogromnych trudności. Nawiązał stosunki z rządem
francuskim, z rządami Jugosławii i Czechosłowacji. Dnia 27 grudnia 1944 roku
rząd radziecki zapowiedział uznanie PKWN za oficjalny rząd polski, który
wkrótce przekształcił się w Rząd Tymczasowy Rzeczypospolitej Polskiej. Na czele
tego rządu staną Osóbka-Morawski jako premier, oraz Władysław Gomułka i
Stanisław Janusz jako wicepremierzy. Jednak zastrzeżenia Churchilla i Roosvelta
przeciwko uznaniu Rządu Tymczasowego spowodowały, że trzy zainteresowane mocarstwa
postanowiły przedyskutować całość polskiego zagadnienia na konferencji w Jałcie
(4-11 lutego 1945r.). W sprawie terytorium nowej Polski strona radziecka
wysunęła na konferencji jałtańskiej uzgodniony już poprzednio z polskim Rządem
Tymczasowym postulat odzyskania przez państwo polskie ziem piastowskich po Odrę
i Nysę Łużycką, oraz ustalenia jego wschodniej granicy. Torowała się więc
koncepcje nowego kształtu terytorialnego Polski. Decyzja konferencji
jałtańskiej miały znaczenie międzynarodowe w sprawie polskiej, ale także
odgrywały ważną rolę w kształtowaniu się sytuacji wewnętrzno-politycznej
polski. Trudności kraju potęgował ogrom zniszczeń, a także konieczność
przemieszczania się ludności z powodu przesunięcia się obszaru państwowego ze
wschodu na zachód. Bardzo trudna okazała się sprawa dotycząca postanowień
jałtańskich – utworzenie Rządu jedności Narodowej. W dniu 21 kwietnia 1945 roku
Rząd Tymczasowy podpisał z ZSRR układ o przyjaźni, pomocy wzajemnej i
współpracy powojennej. Na forum międzynarodowym stało przed Tymczasowym Rządem
Jedności Narodowej ostateczne uformowanie sprawy granic państwa polskiego.
Ustalenie zachodniej granicy Polski miało się dokonać na Konferencji Wielkiej
Trójki w Poczdamie od 17 lipca do 2 sierpnia 1945 roku. Anglia i Stany
Zjednoczone w Teheranie i Jałcie wyrażały aprobatę na uregulowanie wschodniej
granicy wzdłuż Bugu i Sanu, to bez porównania na konferencji w Poczdamie miały
zastrzeżenie co do granicy zachodniej. Konferencja poczdamska postanowiła
ostatecznie, że byłe terytoria niemieckie na wschód od Morza Bałtyckiego do
Świnoujścia a stamtąd wzdłuż rzeki Odry, wzdłuż zachodniej Nysy do granicy
Czechosłowackiej, oraz obszar byłego Wolnego Miasta Gdańska oddane zostaną pod
administrację państwa polskiego. Wkrótce po konferencji w Poczdamie 16 sierpnia
1945 roku zawarty zastał układ między Polską a ZSRR układ, który wytyczył
granicę polsko-radziecką opierając się na wcześniejszych porozumieniach i
zobowiązaniach. Nieco później w 1946 roku uregulowane zostały sprawy sporne
między Polską a Czechosłowacją, dotyczące granicy w rejonach Cieszyna i
Kłodzka. W ten sposób ustalony został terytorialny kształt państwa polskiego,
który położył definitywny kres sporom z narodami ukraińskim, białoruskim i
litewskim, z drugiej strony przez powrót na ziemie piastowskie osłabiał
imperializm niemiecki, a tym samym wzmacniał bezpieczeństwo Polski. W
konsekwencji zmian terytorialnych Polska stawała się państwem
jednolitonarodowym , o znikomym procencie mniejszości narodowych.
Mit grecki - pojęcie i podział
Biblia
Literatura parenetyczna; ideał rycerza i władcy, ascety - świętego, oraz kochanka
Quo Vadis
"Treny" J. Kochanowskiego
Topos śmierci w kulturze i sztuce średniowiecza
Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I
Molier "Świętoszek" - charakterystyka Tartuffe'a
Filozofowie greccy.
Barok - literackie i ideowe wyznanie epoki
Henryk Sienkiewicz „Potop”
Barok - charakterystyka epoki.
„Pan Tadeusz” czyli Ostatni zajazd na Litwie...
Filozofia starożytnej Grecji i Rzymu
Wizja Boga, świata i człowieka...
Prometeizm i mesjanizm w "Dziadach części III" Adama Mickiewicza
Wybrane mity greckie, ich sens oraz ponadczasowy charakter
"Świętoszek” Molier’a – charakterystyka postaci
Porównaj dwie wybrane relacje literackie z życia w obozach