Sienkiewicz Henryk

Sienkiewicz Henryk

• ur. 1846 • zm. 1916 •

Henryk Sienkiewicz (pseudonim Litwos), żył w latach 1846–1916. Od 1855 związał swą biografię z Warszawą, ale wiele podróżował
(m. in. Ameryka, wielkie miasta i uzdrowiska Europy Zach., Afryka). Od 1902 r. bywał często w Oblęgorku, mająteczku ofiarowanym
mu w jubileuszowym 1900 roku. Zmarł w Vevey (Szwajcaria), gdzie zorganizował Komitet Generalny Pomocy Ofiarom Wojny w
Polsce.
Zajmował się publicystyką i krytyką literacką (m. in. O powieści historycznej, 1889; Listy o Zoli, 1893). Jednak zasłynął jako nowelista
(np. Szkice węglem, 1877; Latarnik, 1880; Sachem, 1883 – to małe arcydzieła gatunku z niezrównanymi postaciami Rzepowej,
Zołzikiewicza, Skawińskiego i „tańczącego niewolnika”) i powieściopisarz, autor przede wszystkim Trylogii (1884–1888), tj. cyklu
powieściowego: Ogniem i mieczem. Powieść z lat dawnych, Potop, Pan Wołodyjowski, oraz Quo vadis (1896) i Krzyżaków (1900).
Napisał też świetną powieść dla młodzieży W pustyni i w puszczy (1911).Mniejszą relatywnie popularnością cieszyły się jego
powieści współczesne: Bez dogmatu (1891), Rodzina Połanieckich (1895), Wiry (1910).