Rola poety i poezji w życiu narodu. Omów temat na podstawie wybranych utworów literackich doby romantyzmu
Rola poety i poezji w życiu narodu. Omów temat na podstawie wybranych utworów literackich doby romantyzmu.
Znaczenie przypisywane poezji w życiu narodu zmieniało się nie tylko w zależności od konkretnego twórcy, ale również wraz z upływem czasu ten sam twórca zmieniał swe poglądy na ten temat. Do omówienia tego tematu można wykorzystać na przykład:
Adama Mickiewicza
"Konrada Wallenroda" - poezja narodowa - uczy miłości do ojczyzny, budzi i utrwala patriotyzm; na wzór tyrtejskiej wzbudza nienawiść do wroga i dążenia niepodległościowe; zawiera wzorce postępowania i zachowań; zawiera także prawdę o życiu narodu, jego bohaterach ("Stoi na straży narodowego pamiątek kościoła"); łączy różne pokolenia oraz warstwy społeczne (O wieści gminna! Ty arko przymierza. Między dawnymi i młodszymi laty.") Poeta natomiast jawi się tu jako obrońca tych wartości, które są niesione przez poezję.
"Dziady drezdeńskie" wyznaczają już inny status dla poety i jednocześnie poezji. Otóż poeta ma być wieszczem - przywódcą duchowym nad narodem, ma mieć możliwość kierowania losem całego społeczeństwa. Natomiast dla poezji twórca "Dziadów" żąda i przewiduje miejsce katorgi życia publicznego i wydarzeń wpływających na wszystkich ludzi i dzieje całego narodu.
Juliusza Słowackiego:
"Grób Agamemnona" - "Na koń!" to okrzyk uniesienia, poddania się poetyckiemu natchnieniu. Koń jest wyrazem tworzenia poezji. Słowacki szuka (podobnie jak Konrad w "Wielkiej Improwizacji") wzoru i popada w coraz większą namiętność twórczą.
"Testament Mój" - poezja ma wzywać ciągle do walki o niepodległość, ale jednocześnie ma zapewnić nieśmiertelność swemu stwórcy ("non omnis moriar"). Natomiast poetę, czyli siebie, Słowacki przedstawił jako samotnego bohatera romantycznego, który prywatne życie poświęcił sprawom narodu.
Zygmunta Krasińskiego:
"Nie-Boską komedię" - poezja to przekleństwo("Poezjo, bądź przeklęta"), fałsz, ale i "Matka Piękności i Zbawienia", prawda. Natomiast poeta hrabia Henryk czuł się wyobcowany w zwykłym świecie, zaślepiony w pogoni za widmem Dziewicy. Natomiast umierająca Maria odbiera poezję jako coś uwznioślającego i coś upragnionego. Dla Orcia natomiast poezja stała się treścią życia, oddzielnym światem niewidomego chłopca. Poezja ma więc służyć do wyniesienia ponad tłumy, a w konsekwencji do poznania prawdy, jest siłą nadprzyrodzoną mogącą równie dobrze tworzyć jak i niszczyć. Jednakże w stosunku do poetów Krasiński przykłada taką samą miarkę jak i do innych ludzi.
Mit grecki - pojęcie i podział
Biblia
Literatura parenetyczna; ideał rycerza i władcy, ascety - świętego, oraz kochanka
Quo Vadis
"Treny" J. Kochanowskiego
Topos śmierci w kulturze i sztuce średniowiecza
Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I
Molier "Świętoszek" - charakterystyka Tartuffe'a
Filozofowie greccy.
Barok - literackie i ideowe wyznanie epoki
Henryk Sienkiewicz „Potop”
Barok - charakterystyka epoki.
„Pan Tadeusz” czyli Ostatni zajazd na Litwie...
Filozofia starożytnej Grecji i Rzymu
Wizja Boga, świata i człowieka...
Prometeizm i mesjanizm w "Dziadach części III" Adama Mickiewicza
Wybrane mity greckie, ich sens oraz ponadczasowy charakter
"Świętoszek” Molier’a – charakterystyka postaci
Porównaj dwie wybrane relacje literackie z życia w obozach