Polityka społeczna jako działalność praktyczna.
O polityce społecznej w tym ujęciu można powiedzieć, że jest to celowe oddziaływanie państwa, związków zawodowych i innych organizacji skierowane na istniejący układ stosunków społecznych, zmierzająca do poprawy warunków bytu i pracy społeczeństwa, usuwanie nierówności społecznych oraz podnoszenie kultury życia. Podstawowy cel polityki społecznej polegający na zaspakajaniu ludzkich potrzeb w różnym zakresie decyduje o prosperowaniu jednostek a przez to także o prawidłowym rozwoju całego społeczeństwa. Realizowany jest on poprzez etapowe osiąganie całego szeregu celów odcinkowych i nie ogranicza się jedynie do zaspokajania potrzeb związanych z zaspokojeniem potrzeb bytu.
Zaspokojenie potrzeb realizuje się w oparciu o wolumen wytworzonego produktu społecznego w gospodarce rynkowej o proporcjach. W zakresie podziału tegoż produktu decydują dwa regulatory: rynek (decyduje o ekwiwalencie przychodu za pracę) oraz państwowa polityka podziału pomyślana jako instrument niwelujący różnice w przychodach określonych grup społecznych i zawodowych. PPP stanowi o kształcie i funkcjonowaniu polityki społecznej w danym kraju.
Osobne zagadnienie to dobra i usługi świadomie wyłączone z obrotu rynkowego w celu udostępnienia ich ludności nie w oparciu o jej dochody, lecz w myśl wynikającej z polityki preferencji społeczeństwa. Chodzi tu o mieszkanie komunalne (dla osób o najniższych dochodach), lecznictwo, oświata itp.
Odrębny charakter ma też sposób zaspokojenia potrzeb przez świadczenia przeznaczone dla większych zbiorowości (np. nakłady na bezpieczeństwo i higienę pracy, profilaktyka przeciwwypadkowa w przedsiębiorstwach).
Do zadań polityki społecznej należy także zaspakajanie potrzeb znajdujących się poza strefą ekonomiczną i bytową. Za główne w tym względzie uważa się:
- potrzebę bezpieczeństwa (dotyczy ona m.in. stałości pracy, gwarancji osiągnięcia dochodów, zabezpieczenia przed brakiem samowystarczalności, przed wypadkami przy pracy itp.),
- potrzebę uznania (szacunku- wyrażającą się w formie pragnienia osiągnięć- , zdobycia i posiadania wiedzy, znaczenia i prestiżu - zaspokojenie tej potrzeby wymaga stworzenia odpowiedniego systemu awansowania pracowników, sprawiedliwej oceny ich pracy, sposobu nagradzania itp.),
- potrzebę przynależności ukazująca się w uczestnictwie w różnych grupach społecznych i realizowania w nich swoich aspiracji.
W zaspokajaniu potrzeb psychologicznych dość skutecznie służy odpowiednie kształtowanie stosunków międzyludzkich w pracy, w domu, stworzenie form i udostępnienie pracy społecznej, działalności kulturalnej, a także umożliwienie rozwijania talentów i uzdolnień nie związanych bezpośrednio z pracą. Jest rzeczą znaną, że potrzeby społeczne wszelkiego rodzaju nie mają charakteru stałego, lecz z upływem czasu o w miarę wzrostu ogólnego poziomu życia mają tendencję stałego rozwijania się ilościowo i jakościowo.
Adam Mickiewicz "Dziady część III"