Piłsudski Józef
• ur. 1867 • zm. 1935 •
Józef Piłsudski urodził się 5 XII 1867 roku w Zułowie koło Podbrodzia na Wileńszczyźnie. Do gimnazjum uczęszczał w Wilnie, zaś w
1885 podjął studia medyczne w Charkowie. W tym okresie zetknął się z myślą Marksa, ale lektura Kapitału nie wywarła na nim
korzystnego wrażenia. W marcu 1887 został aresztowany, wraz z bratem Bronisławem, pod zarzutem współudziału w
przygotowaniach do zamachu na cara Aleksandra III ( jednym z głównych oskarżonych - i skazanych na karę śmierci - był brat
Lenina, Aleksander Uljanow). Bronisław Piłsudski został zesłany na 15 lat na Syberię, gdzie prowadził badania etnograficzne. Józef
Piłsudski nie stanął ostatecznie przed sądem, ale w trybie administracyjnym ukarano go pięcioletnim syberyjskim zesłaniem. W 1892
powrócił do kraju i rozpoczął działalność w Polskiej Partii Socjalistycznej, która hasła społeczne łączyła z niepodległościowymi - a te
ostatnie szczególnie Piłsudskiego pociągały. Redagował i wydawał nielegalny organ prasowy partii - "Robotnika". W 1900 r. policja
carska wykrywa w Łodzi tajną drukarnię "Robotnika" i aresztuje Piłsudskiego, któremu jednak udaje się zbiec. Udał się do Londynu,
ale już w 1902 powrócił nielegalnie do Królestwa. W 1904 wyjechał do Tokio, by zaproponować Japończykom, walczącym wówczas z
Rosją, współpracę w działaniach wymierzonych przeciw caratowi. W tym czasie powstaje Organizacja Bojowa PPS, kierowana przez
Piłsudskiego. W 1906 jego zwolennicy utworzyli PPS - Frakcję Rewolucyjną. Od 1906 Piłsudski prowadził rozmowy z władzami
Austro-Węgier na temat współdziałania przeciw Rosji. W 1910 powstały paramilitarne oddziały strzeleckie w Krakowie i Lwowie. 6 VIII
1914 wywodzący się z tych organizacji żołnierze przekroczyli , jako Kompania Kadrowa, granicę austriacko-rosyjską. Po utworzeniu
Legionów Polskich Piłsudski został dowódcą ich I Brygady (grudzień 1914). Po Akcie 5 listopada, wydanym przez cesarzy Austrii i
Niemiec, mgliście zapowiadającym utworzenie państwa polskiego, Piłsudski objął funkcję referenta Komisji Wojskowej Tymczasowej
Rady Stanu. Rychło rozczarował się do niemieckich sojuszników i w lipcu 1917 zainspirował tzw. kryzys przysięgowy, który
praktycznie kończył historię Legionów. Internowany przez Niemców w Magdeburgu, do kraju powrócił 10 XI 1918, a 22 XI został
Tymczasowym Naczelnikiem Państwa. Prowadził wojnę o granice Rzeczpospolitej, próbując wcielić w życie program federacyjny, a
więc unii Polski, Litwy, Białorusi i Ukrainy. Wojska polskie zajęły Kijów, ale niebawem ofensywa bolszewicka zagroziła Warszawie.
W sierpniu 1920 udało się Piłsudskiemu błyskotliwym manewrem znad Wieprza rozbić natarcie bolszewików i zmusić ich do odwrotu.
14 XI 1920 otrzymał buławę marszałkowską. W grudniu 1922 przekazał swe uprawnienia pierwszemu prezydentowi Rzeczpospolitej,
Gabrielowi Narutowiczowi. Do władzy powrócił drogą zamachu stanu w maju 1926. Odtąd aż do śmierci, pełniąc różne funkcje,
pozostawał faktycznym przywódcą państwa. Zmarł 12 maja 1935. Jego najważniejsze prace literackie to Bibuła (1903), opowiadająca
o perypetiach z wydawaniem "Robotnika", Rok 1920 (1924) i Moje pierwsze boje (1926).
Mit grecki - pojęcie i podział
Biblia
Literatura parenetyczna; ideał rycerza i władcy, ascety - świętego, oraz kochanka
Quo Vadis
"Treny" J. Kochanowskiego
Topos śmierci w kulturze i sztuce średniowiecza
Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I
Molier "Świętoszek" - charakterystyka Tartuffe'a
Filozofowie greccy.
Barok - literackie i ideowe wyznanie epoki
Henryk Sienkiewicz „Potop”
Barok - charakterystyka epoki.
„Pan Tadeusz” czyli Ostatni zajazd na Litwie...
Filozofia starożytnej Grecji i Rzymu
Wizja Boga, świata i człowieka...
Prometeizm i mesjanizm w "Dziadach części III" Adama Mickiewicza
Wybrane mity greckie, ich sens oraz ponadczasowy charakter
"Świętoszek” Molier’a – charakterystyka postaci
Porównaj dwie wybrane relacje literackie z życia w obozach