Parnicki Teodor

Parnicki Teodor

• ur. 1908 • zm. 1988 •
  

Teodor Parnicki urodził się 5 III 1908 w Berlinie. Dzieciństwo spędził w Rosji, a podczas zawieruchy rewolucyjnej stracił kontakt z
rodzicami i na własną rękę dostał się do Charbinu w Mandżurii, gdzie istniała kolonia polska. Ukończył tam gimnazjum i w 1927
zdecydował się na wyjazd do Polski. Podjął studia na Uniwersytecie im.Jana Kazimierza we Lwowie. Pierwszym jego poważniejszym
utworem był Aecjusz ostatni Rzymianin (1937). W 1940 wywieziony przez Rosjan, trafił jednak do armii polskiej, z którą przedostał
się na Bliski Wschód. W Jerozolimie napisał powieść o Bolesławie Chrobrym Srebrne orły (1944). W latach 1945-67 mieszkał w
Meksyku. Opublikował ponad trzydziestu powieści, m.in. Koniec Zgody Narodów (1955), Twarz księżyca (1961-67),Tylko Beatrycze
(1962), Nowa baśń (1962–70), I u możnych dziwny (1965), Śmierć Aecjusza (1966), Zabij Kleopatrę (1968), Sekret trzeciego Izajasza
(1984). Proza Parnickiego skrywa zazwyczaj pewną zagadkę, do której trzeba dotrzeć, pokonując chaos świata przedstawionego.
Parnicki na ogół skupia uwagę na mechanizmie przekształcającym świat zewnętrzny w świat wewnętrzny postaci.