Wyszukiwarka:

Wszędzie ------------------ Artykuły Newsy Informacje Linki Pliki

POLITYKA STRUKTURALNA – ISTOTA, CELE, INSTRUMENTY struktura gospodarcza – układ elementów gospodarki i wzajemne między nimi relacje układ strukturalny – zbiór elementów gospodarki uporządkowanych wg. zasad ich wyodrębniania i grupowania oraz zespół relacji przedstawiających udział tych elementów w całym zbiorze. Wyróżniamy następujące rodzaje układów strukturalnych: układ rodzajowy – ujmowane przedmiotowo rodzaje działalności gospodarczej, grupowane wg. branż, gałęzi, działów i sektorów układ przestrzenny – przyjmuje za podstawę grupowania rozmieszczenie elementów gospodarki narod. w jednostkach terytorialnych kraju układ własnościowo-podmiotowy – grupuje elementy gospodarki wg. rodzajów własności. Struktura własnościowa rozstrzyga o rozwoju społeczno-ekonomicznym państwa układ instytucjonalny – grupuje podmioty gospodarcze w ramach sektorów instytucjonalnych Podział gospodarki narodowej na 3 sektory gałęziowe: sektor I – produkcja pierwotna – polega na pozyskiwaniu dóbr materialnych z otaczającej człowieka przyrody – rolnictwo, leśnictwo, rybołówstwo oraz przemysł wydobywczy sektor II – należą tu gałęzie przemysłu przetwórczego oraz budownictwo sektor III – wszelkiego rodzaju usługi Przemiany strukturalne w gospodarkach krajów rozwiniętych wyrażają się przede wszystkim w ograniczeniu produkcji i zatrudnienia w gałęziach o przestarzałej technologii oraz jednoczesnym przyspieszeniu tempa wzrostu w gałęziach stosujących nowoczesne technologie, na których wyroby rośnie zapotrzebowanie. Cele polityki strukturalnej: dążenie do poprawy ekonomicznej efektywności gospodarki przez szybkie przemieszczanie zasobów gospodarczych z dziedzin o niskiej efektywności do dziedzin o wysokiej efektywności przyspieszenie wzrostu gospodarczego i przeciwdziałanie bezrobociu dążenie do unowocześnienia gospodarki przez rozwój dziedzin – nośników współczesnego postępu technicznego, technologicznego i organizacyjnego dążenie do podniesienia konkurencyjności krajowych wyrobów na rynkach światowych oraz wzmocnienie proeksportowej orientacji gospodarki wykorzystanie procesu zmian strukturalnych do ograniczania wpływu barier występujących w procesie rozwoju Szczególnym kierunkiem przekształceń strukturalnych jest polityka przekształceń własnościowych. Rządy mogą popierać dokonywanie odpowiednich zmian – polityka dostosowawcza, kładąc nacisk na rozwój nowych, dynamicznie rozwijających się dziedzin gospodarki. Mogą również hamować upadek dziedzin lub ograniczać swobodną wymianę międzynarodową. Kolejny typ dostosowań to polityka zapobiegawcza, opierająca się na mechanizmie rynkowym i popieraniu prywatnej inicjatywy. Można też wyróżnić antycypacyjną politykę strukturalną, polegającą na ułatwianiu przedsiębiorstwom dostosowania się do nowych warunków gospodarowania w przyszłości. Polityka ta ma na celu ułatwienie przesunięć zasobów kapitału i pracy do gałęzi „wzrostowych”. Szukasz materacy w doskonałych cenach? Wybierz łódzkiego producenta materacy, firmę Tecomat.