Orzeszkowa Eliza

Orzeszkowa Eliza

• ur. 1841 • zm. 1910 •

Eliza Orzeszkowa z Pawłowskich, powieściopisarka, nowelistka i publicystka, urodziła się 6 VI 1841 w Milkowszczyźnie koło Grodna

w rodzinie ziemiańskiej. W latach 1852-57 uczyła się na warszawskiej pensji, gdzie poznała Marię Wasiłowską (później Konopnicką).

Poślubiwszy Piotra Orzeszkę, mieszkała w latach 1859-63 w jego majątku Ludwinów k. Kobrynia. Zajmowała się tam działalnością

filantropijno-oświatową. W czasie powstania styczniowego pomagała walczącym patriotom, m.in. Romualdowi Trauguttowi. W

odwecie władze carskie zesłały jej męża w głąb Rosji, a majątek skonfiskowano. Od 1869, po unieważnieniu małżeństwa, mieszkała

w Grodnie. Zedebiutowała w "Tygodniku Ilustrowanym" opowiadaniem Obrazek z lat głodowych (1866). W latach 1879-82 była

współwłaścicielką wypożyczalni książek i księgarni wydawniczej w Wilnie. Brała udział w wielu akcjach społecznych i politycznych.

Do jej najważniejszych utworów należą opowiadania ze zbioru Z różnych sfer (1879-82) oraz powieści Meir Ezofowicz (1879), Niziny

(1885), Dziurdziowie (1885), Nad Niemnem (1888), Bene nati (1891), Anastazja (1903). Zmarła 18 V 1910 w Grodnie.