"Ojczyzna moja wolna, wolna ... Więc zrzucam z ramion płaszcz Konrada" - Julian Tuwim jako czołowy Skamandryta wobec deklaracj
|
|
|
|
Cytat: "Ojczyzna
moja wolna, wolna... Więc zrzucam z ramion płaszcz Konrada" pochodzi z
wiersza Antoniego Słonimskiego p.t. "Czarna wiosna". Obrazuje on
tendencje, jakie po roku 1918, po odzyskaniu niepodległości po ponad
stuletniej niewoli, zdominowały literaturę piękną. Poeci doszli do wniosku,
że nadszedł czas zarzucenia poezji tyrtejskiej, że nadszedł czas, by położyć
kres tematyce patriotycznej, narodowościowej i wyzwoleńczej. Nowa ojczyzna -
nowa poezja głosili. Julian
Tuwim był najbardziej reprezentatywnym poetą grupy Skamander, a jego
twórczość to znamienity i ważny "odcinek" historii międzywojennej
literatury. Jego stosunek do deklaracji Antoniego Słonimskiego zmieniał się
wraz z rozwojem twórczości. Na
początku swojej twórczości Julian Tuwim wyraźnie odciął się od tematyki
patriotycznej, którą to w jego wierszach zastąpiły młodość, miłość
("Przy okrągłym stole"), wiosna ("Wiosna"), swoboda
twórcza, czy też jak w wierszu "Rany Julek" fascynacja życiem
miasta, swobodą w upojeniu alkoholem. Jego program poetycki możemy odnaleźć w
utworze "Do krytyków". Adresatami w wierszu są krytycy, którzy
spodziewają się kontynuacji wzniosłych tematów, ale tematem poezji nie muszą
być głębokie, filozoficzne ani narodowe treści, lecz entuzjazm dla wiosny i
banalnych codziennych spraw. Niech twórcą poezji będzie zwykły człowiek, a
nie wybitna jednostka - "Poezja": Nie chcę być przodownikiem,
Chętnie w tłum się wcisnę Będę ultimus inter pares - (ostatni wśród równych).
Jednak
szybko, bo jeszcze w młodzieńczym okresie swojej twórczości Julian Tuwim
rozpoczął pisanie wierszy o tematyce politycznej, które odcinają poetę od
deklaracji Antoniego Słonimskiego. Pojawiają się utwory "Rewizja" -
ukazanie prawdziwego oblicza władzy, konflikt na tle przekonań politycznych,
"Pogrzeb prezydenta Narutowicza" - żarliwy protest przeciwko
zbrodni jakiej dopuścili się sprawcy zamachu na pierwszego prezydenta Polski.
Z
wielkiego wyboru późniejszych zbiorów istotny jest wiersz p.t. "Do prostego
człowieka" - poeta staje się rzecznikiem poglądów pacyfistycznych,
wrogiem wojny demaskującym jej mechanizm, ideologia i propaganda wojny to
fałsz i magia dla tłumów, tragedia walki w dobrej wierze dla interesów ludzi
władzy, demaskacja jej poczynań, niedorzeczność życia politycznego. Jest to
wiersz wzywający do buntu przeciw takiej wojnie, Tuwim nawołuje do prostego
żołnierza: Rżnij karabinem w bruk ulicy! Twoja jest krew, a ich jest nafta! I
od stolicy do stolicy Zawołaj broniąc swej krwawicy: Bujać to my, panowie
szlachta. Wiersz "Do prostego człowieka" przysporzył Tuwimowi wiele kłopotów, gdyż zarzucono mu brak patriotyzmu, i poeta musiał tłumaczyć, że miął na myśli wojnę, jako ogólne pojęcie, generalne zjawisko, a pacyfizm nie odnosi się do sytuacji wojny obronnej. |
|
Mit grecki - pojęcie i podział
Biblia
Literatura parenetyczna; ideał rycerza i władcy, ascety - świętego, oraz kochanka
Quo Vadis
"Treny" J. Kochanowskiego
Topos śmierci w kulturze i sztuce średniowiecza
Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I
Molier "Świętoszek" - charakterystyka Tartuffe'a
Filozofowie greccy.
Barok - literackie i ideowe wyznanie epoki
Henryk Sienkiewicz „Potop”
Barok - charakterystyka epoki.
„Pan Tadeusz” czyli Ostatni zajazd na Litwie...
Filozofia starożytnej Grecji i Rzymu
Wizja Boga, świata i człowieka...
Prometeizm i mesjanizm w "Dziadach części III" Adama Mickiewicza
Wybrane mity greckie, ich sens oraz ponadczasowy charakter
"Świętoszek” Molier’a – charakterystyka postaci
Porównaj dwie wybrane relacje literackie z życia w obozach