Wyszukiwarka:
Artykuły > Studia >

Nowe uwarunkowania bezpieczeństwa Polski

Nowe uwarunkowania bezpieczeństwa Polski Wraz z rozpadem ZSRR i Układu Warszawskiego Polska stała się państwem niezwiązanym z żadnym partnerem militarnym, politycznym. Zapewnienie bezpieczeństwa zewnętrznego Polsce wymagało przystąpienia do struktur północnoatlantyckich (Polska ze względu na swoje położenie między strefami wpływów dwóch mocarstw nie może być państwem neutralnym). Proces ten został poprzedzony okresem przygotowania państwa do uczestnictwa w tej strukturze. W 1994 r. zostało zawarte porozumienie "partnerstwo dla pokoju". W ramach tego porozumienia, Polska brała udział we wspólnych ćwiczeniach wojskowych na terenie Polski i innych państw. Polskie wojsko brało również udział w interwencjach zbrojnych razem z wojskami państw - członkami NATO (Jednostka GROM na Haiti). W lipcu 1997 r. w Madrycie Polska została oficjalnie zaproszona do rozmów w sprawie członkostwa w NATO (co niewątpliwie było sukcesem polskiej polityki zagranicznej). Ostateczne przyjęcie Polski do NATO miało miejsce w 1999 r. Przyjęcie Polski do tego paktu oznacza konieczność dostosowania struktur obronnych do wymogów tego paktu (najlepiej dostosowane do standardów NATO są systemy łączności wojskowej, dostosowane są również niektóre jednostki wojskowe, najsłabiej zaś jest polskie lotnictwo - wiąże się to z koniecznością zakupu samolotów wojskowych). Oprócz NATO Polska jest również członkiem OBWE (organizacja ta powstała w 1995 r. poprzez przekształcenie KBWE) i stanowi organizację mającą na celu rozwój stosunków międzynarodowych opartych na bezpieczeństwie na obszarze europejskim i poradzieckim (plus USA i Kanada). W przyszłości przewidywany jest wzrost znaczenia OBWE w kreowaniu bezpieczeństwa europejskiego. Polska jest także członkiem stowarzyszonym UZE, która także pretenduje do roli głównego filaru bezpieczeństwa w Europie.