|
|
|
|
Taniec to forma kultury
znana od pradawnych czasów i jest on wpisany w naturę chyba każdej osoby.
Każdy człowiek z pomocą tańca wyraża swoją radość, rozluźnienie, miłość.
Taniec wykorzystywany jest do okazania czci swoim bogom, do obrządków
religijnych. Pełni on funkcję magiczną podczas ceremonii i rytuałów wśród
wielu tubylczych plemion. Może on także przekazywać jakąś treść jak w
przypadku baletu czy opery. Temu motywowi mogą towarzyszyć inne motywy jak:
wesela, szatana, boga, narodu i ojczyzny, przemiany, ślubu, tradycji, walki,
śmierci czy miłości. Ponieważ taniec może mieć różną wymowę jest ważnym
tematem literackim co spróbuję udowodnić za pomocą następujących argumentów. Po
pierwsze w utworze Adama Mickiewicza pod tytułem Pan Tadeusz występuje jeden
z najbardziej znanych tańców tamtej epoki. Podkomorzy który prowadzi Poloneza
jest symbolem godności, dostojeństwa polskiej szlachty, a zarazem
przemijalności kultury szlacheckiej o czym świadczy następujący cytat ostatni
co tak poloneza wodził. Powaga tańca , majestatyczne ruchy i monotonna
atmosfera maja ukazać odchodzące zwyczaje szlacheckie wypierane przez kulturę
europejską. Świadczy o tym także fragment w którym to symbol sarmatyzmu
Podkomorzy prowadzi Zosię symbolizującą nowe czasy, lepszą przyszłość
pojednanie, optymizm, nadzieję i zgodę narodową. Po drugie
w III części Dziadów Adama Mickiewicza, przedstawiony jest groteskowy taniec
na Balu u Nowosilcowa. Przez ukazanie ludzi różnych stanów tańczących na
jednym parkiecie, autor utworu chciał ukazać dwulicowość i uległość Polaków
wobec zaborcy. Na boku krytykują gubernatora, a w jego towarzystwie staja się
łagodni i ulegli jak baranki. Po
trzecie motyw wymieszania różnych stanów występuje w utworze Stanisława
Wyspiańskiego Wesele gdzie znowu bawią się, rozmawiają i tańczą chłopi z
arystokracją. Cały taniec prowadzi Chochoł, który jest symbolem społeczeństwa
uśpionego, niezdolnego do czynu w przeciwieństwie do Wernyhory. Isia opisuje
go jako strach na wróble, karykatura człowieka. Jest on także symbolem
odrodzenia polski po dłuższej chwili przestoju, o czym świadczy następujący
cytat : Nie
przeziębi najgorszy mróz, jeśli kto
ma zapach róż, owiną go
w słomę zbóż a nawisnę
go odwiążą i sam od
kwitnie Taniec
chocholi jest bardzo monotonny, usypiający, pogrążający w niemocy, a chochoł
przyśpiewuje zgromadzonym nudną pieśń: Miałeś
chamie złoty róg, miałeś
chamie czapkę z piór czapkę
wicher niesie, róg huka
po lesie, ostał ci
się ino sznur. Jednak
towarzystwo weselne tańczy jak kukły do rytmu nadawanego przez niego.
Weselnicy jednak na pewno kiedyś się ockną i swoje sprawy zepchana na drugi
plan, aby ratować ojczyznę. Taniec w
Chłopach W.S. Reymonta ma właściwości kojące duszę. Jest on bardzo
realistycznie opisany jak również wszystkie obrzędy i ceremonie. Skłócona
społeczność wiejska potrafi godnie się pogodzić, by tworzyć jedność w zabawie
i szczęściu z parą młodych. Potrafią się pięknie bawić w przerwie od pracy,
pokazując godną do naśladowania i podziwu postawę. Kolejnym
argumentem który poruszę jest wesele w utworze E. Orzeszkowej pod tytułem Nad
Niemnem. Wesele i taniec stają się w powieści symbolem zgody narodowej. Mamy
tutaj porównanie do Pana Tadeusza Wesele to jest kulminacyjnym , a zarazem
najważniejszym i najbardziej podkreślanym momentem w całym utworze . W
ostatnim argumencie cofniemy się do średniowiecza, gdzie bardzo popularny był
tak zwany motyw danse macabre. Polegał on na ukazaniu rozkładającego się
ciała ludzkiego symbolizującego śmierć. Była to najczęściej kobieta, która po
kolei zapraszała do tańca ludzi. Aby podkreślić potęgę śmierci i przemijanie
ludzkiego życia, do tańca prosiła ludzi różnych stanów. W przedstawieniach
tych, zazwyczaj brały udział 24 osoby uszeregowane w hierarchii. Rozmowa
Mistrza Polikarpa ze Śmiercią to polski utwór obrazujący taniec śmierci. Jest
jednocześnie przestrogą , że każdy człowiek niezależnie od pozycji wśród
ludzi, jest wobec śmierci równy. Mamy również pouczenie, że trzeba być
uczciwym, aby dostać się do nieba, więc należy się spieszyć z realizacją
wszystkich zamierzeń za żywota. Mam nadzieje że udało mi się udowodnić , iż taniec był wszechobecny w literaturze zarówno polskiej jak i światowej. Generalnie taniec symbolizuje pojednanie narodu, grup, społeczności, bo miesza się arystokracja z mieszczaństwem czy chłopstwem. Taniec może mieć wymowę optymistyczną, pouczająca oraz groteskową i satyryczną. Tańczący wczuwają się w rytm, dają się ponieść. Można to porównać do marszu, do walki w obronie swojej najukochańszej ojczyzny. Muzyka i taniec otacza nas na co dzień prawie w każdej dziedzinie sztuki. Począwszy od malarstwa na animacjach komputerowych kończąc. |
|
Mit grecki - pojęcie i podział
Biblia
Literatura parenetyczna; ideał rycerza i władcy, ascety - świętego, oraz kochanka
Quo Vadis
"Treny" J. Kochanowskiego
Topos śmierci w kulturze i sztuce średniowiecza
Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I
Molier "Świętoszek" - charakterystyka Tartuffe'a
Filozofowie greccy.
Barok - literackie i ideowe wyznanie epoki
Henryk Sienkiewicz „Potop”
Barok - charakterystyka epoki.
„Pan Tadeusz” czyli Ostatni zajazd na Litwie...
Filozofia starożytnej Grecji i Rzymu
Wizja Boga, świata i człowieka...
Prometeizm i mesjanizm w "Dziadach części III" Adama Mickiewicza
Wybrane mity greckie, ich sens oraz ponadczasowy charakter
"Świętoszek” Molier’a – charakterystyka postaci
Porównaj dwie wybrane relacje literackie z życia w obozach