Do polskiego pismiennictwa naleza kroniki zawierajace chronologiczny opis wydarzen historycznych. Najstarsza z nich jest dzielo Galla Anonima doprowadzone do 1113 r. Jego nastepca byl Wincenty Kadlubek, który swoje zapiski zakonczyl na 1202 r. Ponadto zachowaly sie: Kronika Wielkopolska przypisywana Godzislawowi Baszkowi z konca XIII w., Kronika Janka z Czarnkowa z lat 1374-1387, Kronika Jana Dlugosza uwazana za pierwsza historie Polski (do 1480 r.).
Gall Anonim, francuski mnich osiadl na dworze Boleslawa Krzywoustego i wdzieczny za goscine opracowal dzieje Polski z czasów Krzywoustego oraz wczesniejszych. Pisal nie tylko proza, ale i wierszem, co swiadczy o posiadanych zdolnosciach literackich. Dbal o prawde historyczna, choc nie ustrzegl sie mieszania jej z legendami.
Wszystkie kroniki pisane byly w lacinie.
Gall Anonim zawarl w swojej kronice opowiesci o Boleslawie Chrobrym, którego scharakteryzowal jako ideal wladcy. Wsród jego zalet wymienil: sprawiedliwosc, dobroc, milosc do wszystkich poddanych, madrosc, wyrozumialosc, zdolnosc wybaczania win, goscinnosc, walecznosc, mestwo, stworzenie z Polski silnego panstwa.
W wierszowanej piesni w tonie patetycznym Gall oplakuje smierc Boleslawa Chrobrego i wyraza niepokój o losy panstwa w przyszlosci.
W innym fragmencie Gall opowiada o walkach Boleslawa Krzywoustego z Niemcami. Podkresla walecznosc polskiego króla, jego umiejetnosci wojskowe i odnoszone dzieki temu zwyciestwa. W opisie bitwy pod Glogowem z 1109 r. zwracal uwage na wielkie poswiecenie mieszczan Glogowa, którzy nie baczac na swych bliskich wzietych jako zakladników i przywiazanych do niemieckich machin oblezniczych, atakowali wroga, wskutek czego gineli równiez ich najblizsi.