Krasicki Ignacy
• ur. 1735 • zm. 1801 •
Ignacy Krasicki urodził się w 1735 r. w Dubiecku koło Sanoka, a zmarł w 1801 r. w Berlinie. Najwybitniejszy pisarz i poeta polskiego
oświecenia, a także publicysta (pisał artykuły do „Monitora”), krytyk teatralny i literacki. Studiował w Rzymie. Otrzymał liczne
godności kapłańskie – był biskupem warmińskim (1766 r.), a w 1795 r. (po III rozbiorze) mianowano go arcybiskupem gnieźnieńskim.
Uczestniczył w obiadach czwartkowych u Stanisława Augusta, był zwolennikiem reformatorów skupionych w obozie królewskim.
Do najbardziej znanych jego utworów należą: poematy heroikomiczne: Myszeidos pieśni X (1775), Monachomachia (1778),
Antymonachomachia (1778), poemat bohaterski Wojna chocimska (1780); powieści: Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki (1776) i
Pan Podstoli (1778-1803), Historia na dwie księgi podzielona (1778), Satyry (1779), Bajki (1779-1804).
Adam Mickiewicz "Dziady część III" Mit grecki - pojęcie i podział Biblia Literatura parenetyczna; ideał rycerza i władcy, ascety - świętego, oraz kochanka Quo Vadis "Treny" J. Kochanowskiego Topos śmierci w kulturze i sztuce średniowiecza Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I Molier "Świętoszek" - charakterystyka Tartuffe'a Filozofowie greccy. Barok - literackie i ideowe wyznanie epoki Henryk Sienkiewicz „Potop” Barok - charakterystyka epoki. „Pan Tadeusz” czyli Ostatni zajazd na Litwie... Filozofia starożytnej Grecji i Rzymu Wizja Boga, świata i człowieka... Prometeizm i mesjanizm w "Dziadach części III" Adama Mickiewicza Wybrane mity greckie, ich sens oraz ponadczasowy charakter "Świętoszek” Molier’a – charakterystyka postaci Porównaj dwie wybrane relacje literackie z życia w obozach