Kontynuacja epickich tradycji epopei w utworach pozytywizmu (Młodej Polski) - "Nad Niemnem", "Potop", Chłopi".

Kontynuacja epickich tradycji epopei w utworach pozytywizmu (Młodej Polski) - "Nad Niemnem", "Potop", Chłopi".

Mimo iż "Pan Tadeusz" Mickiewicza jest uznawany za ostatnią wielką epopeję literatury polskiej czy wręcz światowej, to jednak w następnych epokach pojawiają się pozycje literackie, które kandydują do tego miana; nie mają one jednak zbyt dużego związku z epopeją w klasycznym tego słowa znaczeniu;

Przyglądając się powieści "Potop" Sienkiewicza zauważamy wiele cech epopei: akcja rozgrywa się w czasach mających duże znaczenie dla Polski; bohaterowie dokonują wielkich czynów itp. itd.; mamy jednak kilka ważnych nowości: utwór jest skonstruowany wg zasad powieści realistycznej i jest raczej pozbawiony typowych dla klasycznej epopei środków artystycznych; drugą sprawą są bohaterowie: główny bohater "Potopu" nie jest ideałem przez całą długość utworu: zmienia się od postaci bardzo negatywnej aż do pozytywnej; poza tym mamy tu też koncentrację na przeszłości historycznej - rolę dydaktyczną nie tylko jeżeli chodzi o sylwetki moralne;

Kolejną wielką epopeją są "Chłopi" Reymonta - jest to już kolejna epoka; jest to dokładny i drobiazgowy opis życia wsi i stosunków panujących; jest to epopeja polskiej wsi końca dziewiętnastego wieku; widzimy tu wszystko, co wiąże się z życiem wsi: nadrzędność pór roku nad wszystkimi wydarzeniami, problemy związane z ustawami carskimi (uwłaszczenie, serwituty);