Komedia klasyczna

Komedia klasyczna.

Klasycyzm to ogólnoeuropejska formacja kulturowo - literacka, której geneza wiązała się z poznaniem i upowszechnieniem starożytnych poezji w okresie renesansu. Rozkwit klasycyzmu nastąpił we Francji w drugiej połowie XVII w.. W innych krajach, także w Polsce, klasycyzm kształtował się dopiero w XVIII stuleciu.

Molier stworzył wyrazisty typ komedii klasycystycznej, wyrażającej prawdy psychologiczne, obyczajowe i społeczne. Obserwacja życia, zmysł realistyczny i trafność intelektualnych uogólnień decydowały o celności wyboru tematów, o świetności kreacji bohaterów. Poza ich indywidualnymi cechami ukazane zostały charakterystyczne właściwości określonego typu człowieka, np. skąpca, snoba, hipokryty - świętoszka.

Molier zawsze umiejętnie dozował w swoich sztukach komizm, sarkazm, satyrę, ironię, dramatyzm, a nawet tragizm. Bardzo często mieszał je z sobą, tworząc rozmaite kombinacje nastrojów, niezmiernie istotne dla scenicznych walorów dzieł. Ta cecha twórczości prowadziła do śmiałego i nowatorskiego rozszerzania zasad gatunku komediowego.

Molier wykorzystywał ponadto do tworzenia swych bohaterów określone typy charakteru, dość dokładnie zresztą je nazywając. Tak jest też w przypadku bohatera "Skąpca" - Harpagona. Imię to, spotykane już wcześniej w komediach łacińskich, oznacza rabusia lub łupieżcę. Typ, którego odzwierciedleniem jest Harpagon, będzie powtarzał się w późniejszych okresach (u Balzaca czy Gogola). Osnowa fabularna "Skąpca" nie jest też całkowicie oryginalna, lecz czerpie ze starożytnych motywów, które wykorzystywały określone typy ludzkie: chciwca, samochwała, obłudnika, itp.

Podsumowując możemy powiedzieć, że Molier dość swobodnie wykorzystuje dotychczasowe przepisy poetyki i łączy w jednym utworze różne typy komedii: charakteru, intrygi i farsy. Przestrzega także realizmu obyczajowego i psychologicznego w swych opisach, jego bohaterowie zaczerpnięci są bezpośrednio z życia, a jednocześnie swym zachowaniem realizują odwieczne i ponadczasowe typy ludzkie.