Wyszukiwarka:
Artykuły > Studia >

Jakie są podstawowe zasady zaciągania zobowiązań przez Gminę

Jakie są podstawowe zasady zaciągania zobowiązań przez Gminę Kredyty, emisja obligacji komunalnych Suma zadłużenia (kredytu bankowego) nie może przekraczać w danym roku 15% dochodów gmin. Dług (suma deficytów) nie może przekroczyć 60% planowanych dochodów gminy Granica kredytów i pożyczek średnioterminowych i długoterminowych (nie znajdujących pokrycia w dochodach gminy w roku budżetowym) zaciąganych przez gminę wynosi 10% wydatków planowanych na dany rok * Gminy dokonują wpłat z przeznaczeniem na zwiększenie kwoty części podstawowej subwencji ogólnej na rachunek dochodów budżetu państwa w dwunastu równych ratach w terminie 15 dnia każdego miesiąca. Od kwot nie wpłaconych w terminie naliczane są odsetki w wysokości ustalonej dla zaległości podatkowych. Część podstawowa subwencji ogólnej jest rozdzielana na: — rezerwę części podstawowej subwencji ogólnej — 4% kwoty części podstawowej subwencji ogólnej (dysponuje nią Minister Finansów po zasięgnięciu opinii reprezentacji jednostek samorządu terytorialnego); — kwotę wyrównawczą, stanowiącą element składowy części podstawowej subwencji ogólnej (przysługuje gminom o niskim poziomie podstawowych dochodów podatkowych na l mieszkańca gminy); — pozostałą kwotę części podstawowej subwencji ogólnej (przysługuje wszystkim gminom proporcjonalnie do przeliczeniowej liczby mieszkańców w poszczególnych gminach). Pozostała kwota części podstawowej subwencji ogólnej to ta część, która może być traktowana jako rzeczywiście ogólny, bezwarunkowy transfer środków finansowych z budżetu państwa zasilający budżet gminy. Kwota ta jest rozdzielana między wszystkie gminy w kraju proporcjonalnie do przeliczonej liczby mieszkańców w poszczególnych gminach, ustalonej według określonego algorytmu. ** Subwencja ta nie wyrównuje w 100% niedoboru dochodów, gdyż we wzorze zastosowano współczynnik 0,9. Ma to wpływać aktywizująco na władze lokalne, aby jednak nie liczyły tylko na środki z budżetu państwa i same podejmowały działania zwiększające wpływy budżetowe. Wzór na kwotę wyrównawczą przedstawia się następująco: Sw= 0,9(0,85P-G) gdzie: Sw- kwota wrównawcza przypadająca danej gminie, G - iloraz podstawowych dochodów podatkowych gminy w pierwszym półroczu roku bazowego i liczby mieszkańców tej gminy, P- iloraz podstawowych dochodów podatkowych wszystkich gmin w Polsce i liczby mieszkańców kraju, L - liczba mieszkańców gminy, Niektóre gminy dokonują wpłat, które powiększają pulę środków części podstawowej subwencji ogólnej. Dotyczy to tych gmin, które osiągają wysoki wskaźnik G, tj, przekraczający 150% wskaźnika P. W zależności od obciążenia można te gminy podzielić na trzy grupy. W pierwszej będą te samorządy, których wskaźnik G jest większy od 150% P, ale także mniejszy lub równy 200% P *** Podatek rolny —stanowi istotne źródło dochodów budżetowych gmin wiejskich. Podmiotem biernym podatku (podatnikami) są osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które są, właścicielami albo samoistnymi posiadaczami gruntów wchodzących w skład gospodarstw rolnych lub posiadają grunty wchodzące w skład gospodarstw rolnych stanowiących własność Skarbu Państwa lub gminy. Przedmiotem opodatkowania są grunty gospodarstw rolnych, a za gospodarstwo rolne uważa się taki obszar, którego powierzchnia użytków rolnych (gruntów ornych, łąk i pastwisk), gruntów pod stawami oraz gruntów pod zabudowaniami związanymi z prowadzeniem tego gospodarstwa przekracza l ha lub o powierzchni użytków rolnych przekraczającej l ha przeliczeniowy. Do zakwalifikowania gruntów jako gospodarstwa rolnego musi więc być spełniona — obok podstawowej przesłanki, jaką jest wykorzystywanie gruntu na cele działalności rolniczej — także przesłanka dotycząca wielkości obszarów. Jeśli obszar użytków rolnych nie przekracza l ha, to grunt Jest objęty opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości. Jeżeli gospodarstwo rolne jest współwłasnością dwóch lub większej liczby osób prawnych lub osób fizycznych (z wyjątkiem małżonków), to grunty tego gospodarstwa stanowią odrębny przedmiot opodatkowania, **** Przedmiotem podatku od nieruchomości jest własność bądź samoistne posiadanie lub wieczyste użytkowanie nieruchomości, którymi są: — budynki lub ich części (budynek — obiekt budowlany umocowany w ziemi lub na ziemi, posiadający ściany lub słupy lub filary oraz pokrycie dachowe); — budowle związane z prowadzeniem działalności innej niż rolna lub — grunty nie objęte podatkiem rolnym i leśnym bądź też nimi objęte, lecz związane z prowadzeniem innej działalności niż rolna lub leśna; — grunty pod jeziorami, grunty zajęte na zbiorniki wodne retencyjne lub elektrowni wodnych. Dla powstania obowiązku podatkowego w podatku od nieruchomości podstawowe znaczenie ma tytuł własności. Jeżeli nieruchomość stanowi współwłasność małżonków lub odrębną własność każdego z nich, to obowiązek podatkowy ciąży łącznie na obojgu małżonkach. Natomiast jeżeli w określonej nieruchomości ustanowiona jest odrębna własność lokali, to obowiązek podatkowy ciąży na właścicielach w zakresie odpowiadającym częściom ułamkowym wynikającym ze stosunku odrębnych własności do wartości całej nieruchomości.