|
|
|
|
"Exegi
monumentum" oznacza: "stawiam sobie pomnik (trwalszy niż ze
spiżu)". Tak zaczyna się słynna oda Horacego, która podejmuje temat
nieśmiertelności poezji i poety. Twórczość, poezja, dzieło życia daje poecie
sławę i nieśmiertelność. "Non omnis moriar" - brzmi słynny cytat,
który oznacza: "nie wszystek umrę" - bo pozostanie po mnie sława i
poezja. Horacy zwraca uwagę na dwoistą naturę poety: śmiertelną i
nieśmiertelną, także w wielu innych utworach. 1. Jan
Kochanowski - "Pieśń XXIV / księgi wtóre" - "Niezwykłym i nie
lada piórem opatrzony", która stanowi parafrazę ody Horacego. Poeta mówi
o sobie jako o człowieku, którego natura jest nie tylko śmiertelna, ale
również nieśmiertelna. W poetyckim obrazie autor przedstawia swą stopniową
przemianę w łabędzia, który dzięki swym potężnym skrzydłom dotrze do
najdalszych zakątków świata, wszędzie wieszcząc słowa poety: O mnie Moskwa i
będą wiedzieć Tatarowie, I róznego mieszkańcy świata Anglikowie; Mnie Niemiec
i waleczny Hiszpan, mnie poznają, Którzy głęboki strumień Tybrowy pijają. 2.
Charles Baudelaire - "Padlina". Jest to niby wspomnienie spaceru z
ukochaną. W trakcie przechadzki bohaterowie trafili na zwłoki rozkładającej
się kobiety. Baudelaire przywołuje ten obraz nie szczędząc drastycznych
szczegółów.: "brzuch pełen zgnilizny", "smród zgnilizny",
"zastępy much" - słowem padlina. Symbolem przemijania jest ciało.
Wtedy czerwiowi, który cię będzie beztrosko Toczył w mogilnej ciemności,
Powiedz, żem ja zachował formę i treść boską Mojej zetlałej miłości! Tak więc
ideał jest do utrzymania tylko w poezji, która odnajdzie nieśmiertelność w
formach miary ostatecznej. Baudelaire wierzył, że taka forma jest możliwa, że
erozji czasu, przed którą nie ostanie się żadne istnienie, nie podlega
jedynie sztuka maksymalnie zorientowana wokół swych celów. Baudelaire, który
piękno mieszał z błotem, wierzył w piękno sztuki, w nieprzemijające wartości
literatury, która potrafi wznieść się ponad doraźność i ukazać stan wrzenia
ludzkiego umysłu, ludzki obłęd i przerażenie rzeczywistością zastaną. Otóż
poeta jest jakby ponad tą rzeczywistością, ponieważ lokuje swe doświadczenie
w poezji. 3.
Kazimierz Przerwa-Tetmajer - "Evviva l'arte". Przywołany w utworze
kult sztuki głosili Przybyszewski i Przesmycki, a motyw poety-ptaka wywodzi
się jeszcze z poezji Horacego. Kojarzy się u odbiorcy słynny motyw - exegi
monumentum - przekonanie o nieśmiertelności poety, którą daje mu jego sława.
Twórczość daje artystom wyższość nad "narodem nędznych filistrów",
czyni ich "królami bez ziemi". Przesłanie utworu jest jasne i
zawiera się w zdaniu: "jedyną rzeczą wartą cokolwiek na ziemi jest
sztuka". 4. Juliusz Słowacki - "Testament mój". Poezja jest siłą, która nie boi się śmierci, trwa nawet gdy nie ma już jej twórcy i ma wielką moc: "aż was zjadacze chleba w aniołów przerobi". |
|
zespół muzyczny na wesele zielona góra
Mit grecki - pojęcie i podział
Biblia
Literatura parenetyczna; ideał rycerza i władcy, ascety - świętego, oraz kochanka
Quo Vadis
"Treny" J. Kochanowskiego
Topos śmierci w kulturze i sztuce średniowiecza
Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I
Molier "Świętoszek" - charakterystyka Tartuffe'a
Filozofowie greccy.
Barok - literackie i ideowe wyznanie epoki
Henryk Sienkiewicz „Potop”
Barok - charakterystyka epoki.
„Pan Tadeusz” czyli Ostatni zajazd na Litwie...
Filozofia starożytnej Grecji i Rzymu
Wizja Boga, świata i człowieka...
Prometeizm i mesjanizm w "Dziadach części III" Adama Mickiewicza
Wybrane mity greckie, ich sens oraz ponadczasowy charakter
"Świętoszek” Molier’a – charakterystyka postaci
Porównaj dwie wybrane relacje literackie z życia w obozach