Hłasko Marek

Hłasko Marek

• ur. 1934 • zm. 1969 •

Marek Hłasko urodził się 14 I 1934 w Warszawie. W latach 1944-46 błąkał się z matką po kraju, a swe wrażenia opisywał w

pamiętniku, prowadzonym od 1945. Po ukończeniu w 1950 kursu samochodowego pracował jako kierowca w Bystrzycy Kłodzkiej, a

potem w Warszawie. W 1951 pisze swe pierwsze utwory: Bazę Sokołowską i Sonatę marymoncką (pierwszą wersję). W 1952

pracował jako korespondent terenowy "Trybuny Ludu". W 1954 ukazała się, w Almanachu młodych, Baza Sokołowska. W 1955 objął

dział prozy w piśmie "Po prostu", a rok później ukazał się tom jego opowiadań Pierwszy krok w chmurach, za który w 1958 otrzymał

Nagrodę Literacką Wydawców. W 1958 pracuje nad scenariuszami filmów Pętla i Ósmy dzień tygodnia, a potem wyjeżdża do Paryża,

gdzie ukazuje się jego mikropowieść Cmentarze (1958), odrzucona wcześniej przez wydawnictwa krajowe. W Berlinie Zachodnim

wystąpił o azyl. Lata 1959-61 spędza w Izraelu. Pobyt ten odbije się na realiach jego wielu późniejszych utworów. Lata 1962-65

spędza w Europie; w 1963 ukazały się jego Opowiadania, a w 1964 tom zawierający dwie mikropowieści: Wszyscy byli odwróceni.

Brudne czyny. W 1966 wyjechał do USA; ukazuje się książka Nawrócony w Jaffie. Opowiem o Esther oraz proza autobiograficzna

Piękni dwudziestoletni. W 1968 wyszła w Londynie jego powieść Sowa, córka piekarza. 14 VI 1969 zmarł w Wiesbaden w

Niemczech.