GŁÓWNE CELE
Głównym celem nowej polityki ekologicznej państwa jest zapewnienie bezpieczeństwa ekologicznego społeczeństwa polskiego w XXI wieku oraz stworzenie podstaw dla opracowania i realizacji strategii zrównoważonego rozwoju kraju. Nowa polityka ekologiczna państwa zakłada 3 etapy osiągania swoich celów: etap realizacji celów krótkookresowych w trakcie ubiegania się o członkostwo w Unii Europejskiej (2000-2002, zgodnie z przyjętym przez rząd założeniem uzyskania w 2002 r. gotowości do członkostwa w Unii), etap realizacji celów średniookresowych w pierwszym okresie członkostwa w Unii, zakładającym derogacje i realizację programów dostosowawczych (2003-2010) oraz etap realizacji celów długookresowych w ramach "Strategii zrównoważonego rozwoju Polski do 2025 r."
Głównym celem nowej polityki ekologicznej państwa jest zapewnienie bezpieczeństwa ekologicznego kraju (mieszkańców, infrastruktury społecznej i zasobów przyrodniczych), przy założeniu, że strategia zrównoważonego rozwoju Polski pozwoli na wdrażanie takiego modelu tego rozwoju, który zapewni na tyle skuteczną regulację i reglamentację korzystania ze środowiska, aby rodzaj i skala tego korzystania realizowane przez wszystkich użytkowników nie stwarzały zagrożenia dla jakości i trwałości przyrodniczych zasobów. Postęp we wdrażaniu strategii można będzie mierzyć wybranymi wskaźnikami. Do najważniejszych spośród tych wskaźników można zaliczyć:
a) wskaźniki społeczno-ekonomiczne:
utrzymanie systematycznego wzrostu PKB oraz systematycznego wzrostu poziomu życia obywateli;
poprawę stanu zdrowia obywateli;
zmniejszenie zużycia energii, surowców i materiałów na jednostkę produkcji oraz zmniejszenie całkowitych przepływów materiałowych w gospodarce;
wzrost dochodów z rolnictwa;
zmniejszenie tempa przyrostu obszarów wyłączanych z rolniczego i leśnego użytkowania;
coroczny przyrost netto miejsc pracy w wyniku realizacji przedsięwzięć ochrony środowiska;
b) wskaźniki presji na środowisko i stanu środowiska:
zmniejszenie zanieczyszczenia wód;
zmniejszenie emisji zanieczyszczeń powietrza;
zmniejszenie ilości wytwarzanych i składowanych odpadów;
ograniczenie degradacji gleb,;
wzrost lesistości kraju;
c) wskaźniki aktywności państwa i społeczeństwa:
kompletność i stabilność regulacji prawnych;
spójność i efekty działań w zakresie monitoringu i kontroli;
zakres i efekty działań edukacyjnych.
Realizacja głównego celu nowej polityki ekologicznej państwa jakim jest zapewnienie bezpieczeństwa ekologicznego mieszkańców, infrastruktury społecznej i zasobów przyrodniczych wymaga, by strategie i polityki w poszczególnych sektorach i zarządzania infrastrukturą społeczną uwzględniały zasadę zrównoważonego rozwoju kraju. Oznacza to, że powinna nastąpić ekologizacja polityk sektorowych w postaci zintegrowanego z celami polityki ekologicznej podejścia do formułowania celów tych strategii i polityk, a także programów wykonawczych. Dotyczy to energetyki, przemysłu, transportu, gospodarki komunalnej i budownictwa, rolnictwa, leśnictwa i innych dziedzin działalności, które okazują presję na środowisko w formie bezpośredniego lub pośredniego korzystania z jego zasobów, względnie są źródłem zanieczyszczenia środowiska i/lub niekorzystnych oddziaływań fizycznych.
Szczegółowe cele i kierunki działania na rzecz ekologizacji polityk sektorowych będą ujęte w "Strategii zrównoważonego rozwoju kraju do 2025 r.", która zostanie sporządzona w 2000 r. zgodnie z rezolucją Sejmu z 1999 r. Powinny one mieścić się w ramowych założeniach wyjściowych, zaprezentowanych niżej w p. 30.
Adam Mickiewicz "Dziady część III"