Wyszukiwarka:
Artykuły > Studia >

Etapy socjalizacji

Etapy socjalizacji Płaszczyzny: 1. Całe społeczeństwo, które wyznacza granice procesu społecznego. Komponenty: struktura ekonomiczna, polityczna, socjalna, kulturalna. 2. Instytucje. Komponenty: zakłady pracy, media, szkoły, uniwersytety, wojsko, wspólnoty wyznaniowe 3. Interakcje i czynności. Komponenty: relacje rodzice-dzieci, uczeń-nauczyciel, komunikowanie się z przyjaciółmi, krewnymi. 4. Podmiot. Komponenty: wzory doświadczeń, nastawienia, wiedza, struktury emocjonalne i poznawcze Fazy i etapy: * niemowlęctwa (0-1) * wczesne dzieciństwo (2-4) – przedszkole * dzieciństwo (5-12) – szkoła * młodość (13-16-18) – osiągnięcie dojrzałości płciowej, ukończenie szkoły średniej/ * wiek dojrzały (16-18-65) – założenie własnej rodziny * starość (pow. 65) – emerytura Etapy innego punktu widzenia: - pierwotny (kształtowanie się osobowości przed osiągnięciem dojrzałości, wpływ głównie rodziców) - wtórny (w obrębie instytucji np. szkoły) - tercjalny (trzeciorzędowy – poprzez media) Odbywają się one jednocześnie. Socjalizacja niefortunna – jej wyniki są negatywne, nie osiąga swoich celów w prawomocny sposób. Rezultat – powstanie dewiacji osobniczych – złamanie norm (tak dewiacje definiuje grupa) – przestępstwo lub dziwactwo. Dewiacja zależy od rodzaju społeczności, okoliczności, skali. Nie wszystkie zachowania mniejszościowe i nietypowe traktowane są jako dewiacja. Dewiacja – adaptacja człowieka w społeczeństwie przybiera charakter anomiczny – pobawiony unormowania lub nie przestrzeganie norm. Anomia (Merton) – zderzenie między normami a celami jednostki w obrębie kultury. Cele życiowe są nieosiągalne, bezsens działań, brak pomocy przyjaciół. Adaptacja: 1. konformizm – jednostka akceptuje cele, normy i układ instytucjonalny w społeczeństwie. Charakter anomiczny: 2. innowacja – akceptacja celów, ale nie środków 3. rytualizm – aprobata środków, ale ignorancja celów 4. wycofanie się ucieczka – odrzucenie celów i środków 5. bunt kontranomia – normy alternatywne RESOCJALIZACJA Proces radykalnej zmiany osobowości – pozbawienie znaczenia dotychczasowych źródeł doświadczenia społecznego, odizolowanie jednostki od jej dotychczasowego środowiska, osiągnięcie trwałej zmiany albo tylko natychmiastowego podporządkowania się. Goffman „O instynktach totalnych” Środki – poniżanie, degradacja, zawstydzenie, profanacja jaźni (np. przymusowe ostrzyżenie, brak prywatności). Profanacja jaźni polega na manifestacyjnym poniżeniu tożsamości człowieka. Wykorzenieniu towarzyszy budowa nowej jaźni, stosowanie systemu nagród i kar. Cel: konformizm (podporządkowanie się wzorom, zach. – posłuszeństwo) zewnętrzny i wewnętrzny (problem postawy). Postawa antycypowana zachowanie ze względu na grupy odniesienia (normatywnego). Jeszcze do niej nie należymy.