|
|
|
|
Baśniowość posiłków.
Prawie każda księga zawiera opis posiłku. Uczty były najważniejszym
wydarzeniem społecznym dnia w tamtej rzeczywistości. Miały swój uświęcony
charakter i był tam niby pierwszy kapłan, jego pomocnicy, publiczność. Były
trybunałem publicznym, gazetą, szkołą, a nawet teatrem (wejścia Zosi,
Telimeny i Gerwazego). Opisy też miały ukazać więzi rodzinne i przyjaźń,
które pozwolą przetrwać niewolę. Stają się one ostoją polskości i zaufania. Opis
ogrodu i puszczy. Personifikacja przyrody (uroczystość zaślubin wśród drzew,
zachowanie hierarchii wieku, warzywa mają ludzkie cechy - łysina, warkocze,
oczy). Występują postacie fantastyczne - diabły. Duża ilość epitetów i
porównań stwarza w lesie nastrój grozy i tajemnicy. Idealizowanie świata
zwierząt. Używa światłocienia, koloru, aby stworzyć nastrój. Ukazuje przez to
piękno i harmonię świata przyrody, z której ludzie powinni brać przykład. Przemiany
bohaterów. Poeta ocala wszystkich. W miarę rozwoju akcji poematu ludzie
uszlachetniają się, zalety biorą górę nad wadami, te ostatnie traktowane są z
humorem, bywają zresztą mało szkodliwe. Mickiewicz ukazuje, że każdy, nawet
najgorszy, człowiek jest w stanie się nawrócić i czynić dobrze dla ojczyzny. Historia.
Mickiewicz wspomina dawne, dobre czasy, przypomina Polakom o ich przeszłości,
nie chce, aby zapomnieli. W epilogu mówi nawet o powstaniu, o nadejściu
nowych złotych lat, które zapanują po wyzwoleniu się z niewoli carskiej. Jest
to coś w rodzaju literatury ku pokrzepieniu serc. Zakończenie. Dobro wygrywa tak, jak zawsze w baśni. Polska poddźwignie się z upadku. Społeczeństwo usiłuje się organizować, walczyć, dyskutować bardzo konkretnie w realnym miejscu i czasie. Zdolne jest do wyłaniania przywódców i organizowania siebie: Wtenczas, dębowem liściem uwieńczeni, Rzuciwszy miecze, siądą rozbrojeni Rycerze nasi! Zechcąc słuchać pieni! |
|
Mit grecki - pojęcie i podział
Biblia
Literatura parenetyczna; ideał rycerza i władcy, ascety - świętego, oraz kochanka
Quo Vadis
"Treny" J. Kochanowskiego
Topos śmierci w kulturze i sztuce średniowiecza
Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I
Molier "Świętoszek" - charakterystyka Tartuffe'a
Filozofowie greccy.
Barok - literackie i ideowe wyznanie epoki
Henryk Sienkiewicz „Potop”
Barok - charakterystyka epoki.
„Pan Tadeusz” czyli Ostatni zajazd na Litwie...
Filozofia starożytnej Grecji i Rzymu
Wizja Boga, świata i człowieka...
Prometeizm i mesjanizm w "Dziadach części III" Adama Mickiewicza
Wybrane mity greckie, ich sens oraz ponadczasowy charakter
"Świętoszek” Molier’a – charakterystyka postaci
Porównaj dwie wybrane relacje literackie z życia w obozach