|
|
|
|
Powieść Balzaca zawiera
ponadczasowe prawdy życiowe, obserwacje i refleksje dotyczące człowieka
każdej epoki. -
Refleksje o miłości rodzicielskiej, o względności uczucia, jakim jest
wdzięczność i poczucie obowiązku dzieci wobec rodziców. Zauważyć można tu
odwrócenie losów Antygony - odwiecznego uosobienia wiernej córki i siostry. -
Obserwacja reguł rządzących światem - prawo i siła pieniądza, układy i
związki między ludźmi oparte o interes, potrzebę, zależność, zanik szczerości
i uczuć. -
Obserwacja procesu przystosowania się młodego człowieka do wymogów otoczenia.
Widzimy jak kolejno upadają ideały Rastignaca, jak kształtuje się jego egoizm
i bezwzględność, świat paryski wchłania go i formuje jego sylwetkę. To los i
niebezpieczeństwo wielu młodych ludzi w różnych czasach. - Gorzka
refleksja nad moralnością ludzi, ich obłudą, kontrastem pięknego
"zewnętrza" i brudnego wnętrza. Córki Goriota i ich mężowie,
małżeństwa "finansowe", pozamałżeńskie romanse, zdrady i oszustwa
nie są cechą tylko lat dwudziestych ubiegłego stulecia. Donos, zbrodnia,
perfidne wykorzystanie słabszych funkcjonuje. Jak
widać, panorama balzacowskiej rzeczywistości jest pesymistyczna i
przerażająca. Fakt, że nie jest to tylko przeszłość, jeszcze pogarsza
samopoczucie czytelnika. Ten świat aż woła o ocalenie choć jednej z
humanitarnych cnót człowieka: przyjaźni, miłości lub choćby uczciwości.
Balzac raczej nie przekreśla możliwości działania w słusznej idei naprawy
świata. Cyniczny Vautrin mówi, że "życie jest jak kuchnia - aby zrobić w
niej cokolwiek, trzeba pobrudzić ręce". Vautrin i Rastignac to dwie
postacie aktywne, dwie odmienne postawy, propozycja działania. - Vautrin
działa wbrew prawu, nie ocenia środków i twierdzi, że jedyna metoda walki ze
złem - to niszczyć cały świat. -
Rastignac działa nie przekraczając prawa, lecz płynnie włączając się w
"uznane" bezprawie paryskiego środowiska. Nie uniknie brudzenia
rąk, jeśli pozostaną mu jeszcze jakieś ideały, o które chce walczyć. Żadna z postaw nie jest koncepcją idealisty, walki szlachetnej i czystej - taka nie ma szans powodzenia. |
|
Mit grecki - pojęcie i podział
Biblia
Literatura parenetyczna; ideał rycerza i władcy, ascety - świętego, oraz kochanka
Quo Vadis
"Treny" J. Kochanowskiego
Topos śmierci w kulturze i sztuce średniowiecza
Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I
Molier "Świętoszek" - charakterystyka Tartuffe'a
Filozofowie greccy.
Barok - literackie i ideowe wyznanie epoki
Henryk Sienkiewicz „Potop”
Barok - charakterystyka epoki.
„Pan Tadeusz” czyli Ostatni zajazd na Litwie...
Filozofia starożytnej Grecji i Rzymu
Wizja Boga, świata i człowieka...
Prometeizm i mesjanizm w "Dziadach części III" Adama Mickiewicza
Wybrane mity greckie, ich sens oraz ponadczasowy charakter
"Świętoszek” Molier’a – charakterystyka postaci
Porównaj dwie wybrane relacje literackie z życia w obozach