Dąbrowska Maria
• ur. 1989 • zm. 1965 •
Dąbrowska Maria urodziła się 6 października w Russowie koło Kalisza, zmarła 19 maja 1965 r. w Warszawie; powieściopisarka,
eseistka, autorka książek dla dzieci i młodzieży, tłumaczka litertury duńskiej (Jacobsen), angielskiej (Dziennika Pepysa) i rosyjskiej
(opowiadania Czechowa). Ukończyła Wydział Przyrodniczy Uniwersytetu w Lozannie, studiowała ekonomię i socjologię na
uniwerytecie w Brukseli. Debiutowała w latach 1905-1906 na łamach "Gazety Kaliskiej" jako prozaik. Od 1910 r. publicystka pracy
chłopskiej, działaczka ruchu spółdzielczego. W latach 1913-1914 przebywała w Londynie jako stypendystka Towarzystwa
Kooperatystów. W latach 1913-1917 związana z Legionami. Od 1917 w Warszawie, 1918-1924 bibliotekarka i pracownik Głównego
Urzędu Ziemskiego oraz Ministerstwa Rolnictwa i Reform Rolnych.
Za właściwy początek swej twórczości Dąbrowska uważała pierwszy tom opowiadań Łuna, za który otrzymała nagrodę wydawców.
Od 1924 poświęciła się wyłącznie pracy literackiej. W grudniu 1933 r. otrzymała Państwową Nagrodę Literacką za powieść Noce i
dnie. Po sukcesie Nocy i dni pisarka postanowiła wykorzystać swój autorytet literacki - w myśl dawnych nakazów służby społecznej -
na cele obywatelskie. Dwie jej książki publicystyczne Rozdroże. Studium na temat zagadnień wiejskich (1937) i Ręce w uścisku.
Rzecz o spółdzielczości (1938) - były wołaniem o reformy społeczne w Polsce przedwrześniowej. Także z inspiracji obywatelskich
powstały dwa dramaty historyczne Dąbrowskiej: Geniusz sierocy (1939) i Stanisław i Bogumił (1945), szukające wyjaśnienia
aktualnych wydarzeń w historii narodu.
Po wojnie Dąbrowska podejmuje prace przekładowe, wypowiada się głównie w publicystyce literackiej, wydaje Myśli o sprawach i
ludziach, Notatki z podróży do NRD, uzupełnia i publikuje Szkice o Conradzie. Dopiero w 1955 r. ukazuje się pierwszy po wojnie zbiór
prozatorski autorki Gwiazda zaranna, który dzięki znakomitemu opowiadaniu Na wsi wesele budzi szerokie zainteresowanie. W 1955
r. Dąbrowska otrzymała nagrodę państwową I stopnia za całokształt twórczości. W tym czasie pisarka poświęca się pracy nad
kolejnym przedsięwzięciem epickim - powieścią Przygody człowieka myślącego - książki będącej niejako kontunuacją Nocy i dni.
Mit grecki - pojęcie i podział
Biblia
Literatura parenetyczna; ideał rycerza i władcy, ascety - świętego, oraz kochanka
Quo Vadis
"Treny" J. Kochanowskiego
Topos śmierci w kulturze i sztuce średniowiecza
Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I
Molier "Świętoszek" - charakterystyka Tartuffe'a
Filozofowie greccy.
Barok - literackie i ideowe wyznanie epoki
Henryk Sienkiewicz „Potop”
Barok - charakterystyka epoki.
„Pan Tadeusz” czyli Ostatni zajazd na Litwie...
Filozofia starożytnej Grecji i Rzymu
Wizja Boga, świata i człowieka...
Prometeizm i mesjanizm w "Dziadach części III" Adama Mickiewicza
Wybrane mity greckie, ich sens oraz ponadczasowy charakter
"Świętoszek” Molier’a – charakterystyka postaci
Porównaj dwie wybrane relacje literackie z życia w obozach