Choromański Michał

Choromański Michał

• ur. 1904 • zm. 1972 •

Michał Choromański (1904–1972), prozaik, dramatopisarz. Urodzony na Ukrainie, przybył do Polski jako dwudziestoletni młodzieniec.

Nie znał języka polskiego, uczył się jednak na tyle szybko, że w roku 1931 zadebiutował powieścią Biali bracia. Prawdziwy rozgłos

przyniosła mu opublikowana dwa lata później Zazdrość i medycyna, wyróżniona Nagrodą Polskiej Akademii Literatury. W roku 1935

wystawiony zostaje dramat Człowiek czynu. W latach wojny i okupacji Choromański jako pisarz milczał, przebywając Anglii, Brazylii i

w Kanadzie. Na rynek czytelniczy powraca w roku 1958 powieścią Prolegomena do wszelkich nauk hermetycznych. Ogłasza utwory

powstałe na emigracji, tworzy rzeczy nowe. Staje się pisarzem popularnym. Wydaje m.in. powieści: Schodami w górę, schodami w

dół (1967), W rzecz wstąpić (1968), Słowacki wysp tropikalnych (1969), Głownictwo, moglitwa i praktykarze (1971), Miłosny atlas

anatomiczny (1974), a także wspomnienia z okresu przedwojennego Memuary (1926). Pozostając zjawiskiem samoistnym pisarstwo

Choromańskiego łączy elementy psychologizmu, fantastyki, groteski i sensacji w niepowtarzalną całość. Pisarz zmarł w sanatorium

dla nerwowo chorych.