BAROK
Epoka
będąca przejawem kryzysu ideałów humanistycznych (filozofii, harmonii, ładu -
Sęp Szarzyński, Treny Kochanowskiego).
Świadomość
egzystencji w nietrwałym świecie, a zarazem jego nieskończoność.
Wewnętrzne
rozdarcie jednostki.
Nietrwałość
wartości religijnych - reformacja.
Poczucie
zagrożenia, materializm bytu.
Dwa
wzory kultury: ziemiański - wzorowanie na tradycji wsi spokojnej, kult
ojczystych pamiątek i realiów, zbliżenie z tradycjami ludowymi - stylizacje
ludowe (Morsztryn) i dworskie - lansowana przez wielkie dwory kultura
europejska (Naborowski, Morsztytn).
Sarmatyzm
przejawem pychy i egoizmu szlachty.
Trudna
sytuacja wewnętrzna i zewnętrzna kraju.
Kontrreformacja
i ograniczenia kulturowe z nią związane.
MORSZTYN
Jego
twórczość inspirowana była marinizmem (Marini) - zastosowanie konceptualizmu
Stosowanie
kontrastów (Do trupa)
Stosowanie
tzw. summatio w zakończeniu zebranie myśli wcześniej wyrażonych.
Wybrał
postawę zgadzającego się na piękny (lecz nietrwały) świat, cieszył się jego
urokami i używał rozkoszy ziemskich.
Jego
styl (błahość tekstu przy zastosowaniu wielu środków artystycznych -
przenośnie, porównania) podporządkowany był życiu salonowemu, w atmosferze
flirtów. Jednocześnie wykazywał się wysoką znajomością reguł poetyckich i
językowych.
Piękność
utworów o tematyce miłosnej przy jednoczesnym podnoszeniu poziomu kunsztu
artystycznego (Na kwiatki, Niestatek)
Zastosowanie
kontrastu i jednoczesnego porównania w sonecie Do trupa.
DANIELEK
NABOROWSKI
Podejmował
próby rozwiązania zagadki bytu ludzkiego. Starał się odnaleźć swoje miejsce na
ziemi, poszukiwał wartości nadających sens ludzkiego życiu.
Poezja
o wysokim kunszcie artystycznym.
Duchowe
wartości jako jedyne trwałe rzeczy na ziemi (dobra materialne o które tak
usilnie zabiegają ludzie - przeminą) - Marność.
Wiersze
charakteryzują się tonem moralizatorskim (pouczającym).
Teoria
przemijania świata jako cech charakterystycznych baroku.
Przewaga
formy nad treścią, np. Na oczy królewny angielskiej - tu także hiperbola.
Bogactwo
środków stylistycznych.
Miłość
jako rzecz wieczna, nieprzemijająca (Do Anny) Miłość ku tobie, Anno, me
kochanie, wszystkim czasem nie ustanie.
Sens
ludzkiego życia to cnota Cnota grunt wszystkiemu - Sama cnota i sława, która z
cnoty płynie nade wszystko to wiecznie trwa i wiecznie słynie.
Mit grecki - pojęcie i podział
Biblia
Literatura parenetyczna; ideał rycerza i władcy, ascety - świętego, oraz kochanka
Quo Vadis
"Treny" J. Kochanowskiego
Topos śmierci w kulturze i sztuce średniowiecza
Adam Mickiewicz „Dziady” cz. II, IV, I
Molier "Świętoszek" - charakterystyka Tartuffe'a
Filozofowie greccy.
Barok - literackie i ideowe wyznanie epoki
Henryk Sienkiewicz „Potop”
Barok - charakterystyka epoki.
„Pan Tadeusz” czyli Ostatni zajazd na Litwie...
Filozofia starożytnej Grecji i Rzymu
Wizja Boga, świata i człowieka...
Prometeizm i mesjanizm w "Dziadach części III" Adama Mickiewicza
Wybrane mity greckie, ich sens oraz ponadczasowy charakter
"Świętoszek” Molier’a – charakterystyka postaci
Porównaj dwie wybrane relacje literackie z życia w obozach