Bohaterowie literaccy przeżywający 'dramat straconych złudzeń'. Omów na wybranych przykładach

Cezary Baryka główny bohater powieści "Przedwiośnie" Żeromskiego. Urodził się w Baku w polskiej rodzinie, Polski jednak właściwie nie znał. Pierwszym ważnym etapem w jego życiowej i politycznej edukacji była rewolucja październikowa. Po kilku latach rozstania spotyka ojca, który namawia go do powrotu do Polski, przedstawiając jej wyidealizowany arkadyjski obraz (mit szklanych domów). W Baryce rozbudza się marzenie o dostatnim i bezbiecznym życiu. Ojciec umiera w drodze i Cezary sam dociera do kraju. Bierze udział w wojnie 1920r., poznaje życie polskiej wsi-szlacheckij i chłopskiej. Jego nadzieje rozpływają się wśród polskiej nędzy i niesprawiedliwości, zostaje krytycznym obserwatorem polskiej rzeczywistości, szuka dla siebie miejsca w społeczeństwie. Jest rozdarty między modelem organicznikowskim budowy nowego ładu, a zwolennikami proletarjackiej rewolucji. W ostatniej scenie powieści maszeruje samotnie, ale na czele tłumu na Belweder. Nie oznacza to jednak przyjęcia wartości komunistycznych, ale o rozpaczy i buncie, któremu musiał dać wyraz. W postaci i w poglądach Baryki można doszukać się rozterek młodego pokolenia Polaków w pierszych latach niepodległości.

Tomasz Judym główny bohater powieści Żeromskiego "Ludzie bezdomni", lekarz syn szewca warszawskiego. Po studiach postanawia poświęcić się leczeniu ludzi ubogich, gdyż sam z tego środowiska pochodzi i czuje się z nim związany. Próbuje nakłonić do swojej idei innych lekarzy, ale spotyka się z nieprzychylną postawą tego środowiska. Pracuje w różnych miejscowościach, chcąc w nich bezskutecznie zainicjować realizację programu poprawy doli najuboższych. Działalności tej chce się poświęcić bez reszty i postanawia rozstać się z kochającą go Joasią. Judym to postać o złożonej psychice, człowiek poczuwający się do osobistej odpowiedzialności za losy świata i ludzi, ale wybierający niezbyt przekonującą drogę realizacji swego życiowego programu.

Piotr Cedzyna główny bohater noweli Żeromskiego "Doktor Piotr", syn zubożałego szlachcica, lekarz. Ojciec zdobył pieniądze na jego studia oszukując robotników przy wypłatach. Piotr dowiedziawszy się o tym czuje się oszukany przez życie, nie może się z tym pogodzić, postanawia spłacić ten dług i rozstaje się z ojcem. Jest to bohater charakterystyczny dla Żeromskiego, oceniający świat przez pryzmat niewzruszonych zasad moralnych podobnie jak Bozowska czy Judym.

Eugeniusz de Rastignac bohater m.in. "Ojca Goriot" Balzaka. Przybył do Paryża z prowincji, na studia, wysłany przez rodzinę. Nie chciał jej zawieść. Jego życiowym celem było zdobycie pozycji. Idealizm Eugeniusza w zderzeniu z paryskim zepsuciem ulegał stopniowej degradacji. Aby osiągnąć swój cel, mimo swojej dumy, poddaje się pod protektorat bogatych kobiet, musi pójść na kompromis z własnym sumieniem. Porzuca studia, wykorzystuje swoją bogatą kochankę, protektorkę i staje się jej utrzymankiem. Czasem jednak ma przebłyski sumienia.