Wyszukiwarka:
Artykuły > Epoka - Młoda Polska >

Baudelaire i Rimbaud

BAUDELAIRE I RIMBAUD

 57. W jaki sposób poeci drugiej połowy XIX w. Korzystają z językowych i poetyckich doświadczeń poprzedników? Czy godzisz się na określenie ich twórczości mianem ,,epigońskiej”?

58. Jakie tematy i zjawiska w poezji drugiej połowy XIX w. Poprzedzają zainteresowania twórców Młodej Polski.

Charles Baudelaire

Problemy nurtujące społeczeństwo schyłku XIX w. Pojawiły się po raz pierwszy w utworach wielkiego prekursora modernistów, francuskiego poety Charlesa Baudelaire’a. Wywarł on olbrzymi wpływ na twórców tej doby i na całą późniejszą poezję europejską. Był poetą wyjątkowym, pierwszy wykorzystał: motyw spleenu, ucieczki od świata, genialnej jednostki, rozkładu ciała, brzydoty i poety przeklętego.



Poeta przeklęty (poete maudit) - to typ poety, który jest geniuszem, ale też człowiekiem znienawidzonym przez ludzi, ze swoją siłą zła, niszczenia wartości.

Już pierwszy zbiór poety wywołał skandal. Autora oskarżono o obrazę moralności. Jego poezję odczytywano jako wyraz skomplikowanego, pełnego kontrastów wewnętrznego życia poety, obraz duszy rozdartej sprzecznościami. Sprzeczności te traktował Baudelaire jako istotę świata i ludzkiej egzystencji. Protestował przeciw bezsensowi ludzkiego istnienia. Absurdowi ludzkiego istnienia towarzyszył nieustanny strach przed śmiercią, cierpienie. Bezlitosny czas, pchający człowieka w objęcia śmierci był także tematem wierszy Baudelaire’a. Sprzeciw wobec zła manifestował wstrząsającymi obrazami nędzy ludzkiego życia, celowym prowokowaniem reakcji pruderyjnych, malowaniem demonicznych scen ludzkiej egzystencji (np. w Obrazach paryskich).

Wiersze jego wypełniają kraty, sieć pajęcza, ołowiane niebo, dekadenckie ,,ziewnięcie” nudy istnienia. W tej dusznej atmosferze symbol wolności to biały albatros, szczęśliwy, gdy rozwija skrzydła daleko nad ziemią. Niestety - na ziemi stłamszony, nieszczęśliwy jak poete maudit (poeta przeklęty).

Baudelaire jako artysta charakteryzował się wynalazczością i ogromną dbałością o formę. Był twórcą efektów polegających na ukazywaniu związku kolorów, dźwięków i woni (Oddźwięki), uderzającym niezwykłością zestawień (synestezją).Ukazał poetom schyłku wieku perspektywy symbolizmu. Był mistrzem w wydobywaniu ze słowa, z budowy wiersza, efektów muzycznych, melodii współtowarzyszącej treści i nastrojowi.

Utwory: Kwiaty zła (Padlina, Piękno, Albatros), Litanie do szatana; zbiory esejów: Ciekawostki estetyczne.