"Czasami niepoetyckimi" nazywano często epokę pozytywizmu określając tym samym jej miejsce wśród ówczesnych form literatury (przeważała powieść)
Wieloma nurtami rozwijała się twórczość poetycka Asnyka (1838-97). Formułował ją wpływ wielkich romantyków, przede wszystkim Słowackiego. Na przekonania poety niemały wpływ wywarło także uczestnictwo w powstaniu styczniowym. W latach późniejszych twórczość jego zbliżał się do parnasizmu. Rozszerza się wachlarz podejmowanych tematów: od erotycznych i pejzażowych do refleksyjno- filozoficznych. Równocześnie obecność w jego utworach pojęć takich jak postęp, ewolucja, demokratyzm i praca oraz ich znaczące funkcje, zbliża je do zasadniczych koncepcji pozytywizmu. W wierszach o charakterze programowym Asnyk z jednej strony uznaje konieczność i nieuchronność postępu ("Daremne żale"), z drugiej- akceptuje potrzebę zachowania tradycji ("Do młodych"). Ów kompromis, stale podkreślający dialektyczną łączność przeszłości i teraźniejszości, sprzeciwiający się jednostronnym poglądom młodych, ma w twórczości poety kluczowe znaczenie (w formie refleksji filozoficznej pojawi się później w cyklu sonetów "Nad głębiami"). Świat przedstawiony w utworach Asnyka charakteryzował się zatem dwudzielnością: przeszłości i przyszłości, nowości i tradycji, pokoleń dawnych i współczesnych. Ta zasada ciągłego stawania się wyrasta z przeszłości tego co jest teraźniejsze i co tworzy przyszłość, stanowi myśl przewodnią jego poezji. Wyrażając te idee posługiwał się Asnyk prosta symboliką i metaforyką, łatwo utrwalającą się w pamięci czytelnika. Sprzyjała temu również przejrzystość stylu i prostota składni. Wzmacniały ją narzucające się odbiorcy formy rozkaźnikowe i wykrzyknikowe będące swoistym nakazem skierowanym wprost do niego. Adresat jest zazwyczaj wyraźnie wskazany tytułem, zwrotem apostrofą. Stąd wiersze poety mają często formę liryki apelu.
www.topserw.pl/produkty/bariery-przemyslowe/odbojnice-slupy,2,148509
Adam Mickiewicz "Dziady część III"