1. Zdefiniuj pojęcie kierowanie:
Istotą kierowania w
- szerszym znaczeniu jest powodowanie, aby rzecz kierowana zachowywała się zgodnie z zamiarem kierującego
- w węższym znaczeniu – powodowanie, aby inni ludzie działali zgodnie z zamiarem kierującego
# Kierowanie to oddziaływanie jednego obiektu (kierującego) na inny obiekt (kierowany) w taki sposób, aby zachowanie się, działanie lub funkcjonowanie obiektu kierowanego, zmierzało do osiągnięcia postawionych przed nim celów (w najprostszym przypadku jednego celu).
# Kierowanie to sztuka realizowania czegoś za pośrednictwem innych ludzi. Kierownicy osiągają cele organizacji, powodując wykonanie potrzebnych zadań przez innych, nie zaś drogą wykonania ich przez nich samych
# Kierowanie jest procesem planowania, organizowania, przewodzenia i kontrolowania działalności członków organizacji oraz wykorzystania wszystkich innych jej zasobów dla osiągnięcia ustalonych celów.
# Kierowanie jest procesem, w którym można wyróżnić:
- podmiot kierowania (kierownik)
- przedmiot kierowania(zespoły pracownicze)
- stosunek podporządkowania (podległości) między w/w rzeczami
- cele, do których zmierza kierowanie
# Kierowanie to umotywowane i skoordynowane działanie ludzi, zmierzające do osiągania celów organizacji.
# Kierować to znaczy przewidywać, wskazywać przyszłe, a więc nie zawsze pewne cele.
# Kierowanie jest zawsze funkcją 3 złożonych zmiennych:
- osobowości kierownika
- dojrzałości podwładnych
- sytuacji kierowania
Wartość tej funkcji zależy jakości i równoczesnego współdziałania tych 3 zmiennych.
2. Role pełnione przez menedżerów.
Tutaj proszę sobie zajrzeć do tabelki na stronie 237 w takiej zielonej książeczce.
A tytułem wstępu po prostu stwierdzić, że ta tabelka przedstawiająca przykłady ról pełnionych przez menedżerów została opracowana przez H. Mintzberga.
Można jeszcze wyróżnić jeden podział ról menedżera, na:
- Typ konwencjonalny
- Typ nowoczesny
No, i tutaj otwórzcie sobie książeczkę na stronie 240 i tam macie taki ładny wykreślić. Nie wiem czy macie ochotę uczyć się go całego na pamięć, jeśli tak to Was podziwiam, a jeśli nie, to po prostu zapamiętajcie sobie może najważniejsze różnice między nimi.
3.Jakie umiejętności powinien posiadać menedżer.
L.Katz wyróżnił 3 podstawowe rodzaje umiejętności kierowniczych:
- Techniczne – zdolność posługiwania się narzędziami i technologią w określonej specjalności
- Społeczne – zdolność współpracowania z innymi ludźmi, rozumienia ich i motywowania
- Koncepcyjne – umysłowa zdolność koordynacji oraz integrowania wszystkich interesów i działalności organizacji.
Innymi kryteriami posłużył się J. Penc, który sformułował 3 rodzaje umiejętności menedżera;
- Umiejętności techniczne – polegające na znajomości procedur wykonywania określonych czynności profesjonalnych przypisanych danemu stanowisku
- Umiejętności interpersonalne – obejmujące wszystko, co ułatwia postępowanie z ludźmi, rozumienie ich, ocenianie, porozumiewanie się, motywowanie itp.
- Umiejętności konceptualne – umiejętność postrzegania organizacji jako całości, widzenie zależności między poszczególnymi działaniami, pomiędzy kierowana przez siebie organizacją a jej złożonym otoczeniem społecznym, ekonomicznym i ekologicznym.
Takim ogólnym zbiorem umiejętności menedżera sa umiejętności
- Komunikowania się z ludźmi
- Wprowadzania zmian
- Radzenie sobie z konfliktami
- Poznawanie siebie
- Planowanie własnego rozwoju
- Produktywność (osiąganie zamierzonych celów)
- Stawianie sobie ambitnych celów
- Łatwość wyrażania swoich myśli i intencji
- Dojrzała stanowczość (asertywność)
- Fachowość
- Umiejętność bycia liderem
- Lojalność i pomoc zarządzającym kolegom
- Pozytywne podejście do problemów
- Gotowość poświęcenia się dla kariery
- Własne poczucie sensu życia
Ciekawe ile z tego zapamiętacie...;-)))
Możecie sobie jeszcze spojrzeć na tabelkę na stronie 241, tam jest zależność pomiędzy konkretnymi umiejętnościami a szczeblem kierowania. Można z tego wykresu wyczytać że umiejętności interpersolane sa zawsze tak samo ważne, niezależnie od szczebla, natomiast wraz ze wzrostem szczebla ważność umiejętności technicznym maleje, ale wzrasta ważność umiejętności konceptualnych.
4.Przedstaw klasyfikacje potrzeb Maslowa.
Teoria Maslowa to najbardziej rozpowszechniona teoria dotycząca potrzeb w literaturze. Można ją przedstawić za pomącą piramidy.
no, i tutaj nie mam skanera, więc otwórzcie książeczkę na str.244 Ja osobiści proponuje zrobić z tego ściągę;-)
Człowiek jest zmotywowany przede wszystkim do zaspokojenia potrzeb fizjologicznych – musza być one zaspokojone chociażby częściowo, by dana osoba pragnęła zaspokojenia potrzeb wyższego rzędu. Hierarchia potrzeb jest zróżnicowana u poszczególnych osób i zmienia się w czasie.
5.Scharatkteryzuj dwuczynnikowa teorię Herzberga.
Dwuczynnikowa teoria Fredericka Herzberga zakłada, że zadowolenie bądź niezadowolenie ludzi z pracy jest kształtowane przez dwa zestawy czynników niezależnych od siebie. Są to czynniki motywacji i czynniki higieny psychicznej.
Tak więc zadowolenie wzrasta przy zapewnieniu takich czynników jak czynniki motywacji:
- Osiągnięcia
- Uznanie
- Sama praca
- Odpowiedzialność
- Awanse i rozwój
Natomiast niezadowolenie zależy od takich czynników jak czynnik higieny:
- Przełożeni
- Warunki pracy stosunki interpersonalne
- Płaca o bezpieczeństwo
- Polityka i administracja firmy
Jeśli chcecie mieć to przedstawione w formie nieco bardziej graficznej, otwórzcie książeczkę na str. 245.
6. Co oznacza określenie styl kierowanie i jakie czynniki wyznaczają styl kierowania.
Styl kierowania to: (trudno jest określić jednoznaczna def.)
# przede wszystkim sposób skłaniania podwładnych do realizacji powierzonych im ról
# jest to umowna nazwa stosunków zachodzących w kontaktach przełożonego z podwładnym
Można uznać, że styl kierowania to względnie trwałe – w określonych sytuacjach kierowniczych – celowe zachowanie przełożonego w stosunku do podwładnych, mające na celu nakłonienie ich do określonych, pożądanych zachowań organizacyjnych.
Czynniki wyznaczające styl kierowania:
Można podzielić na zewnętrzne i wewnętrzne. Jedna te najważniejsze to:
- Sylwetka zawodowa kierującego
- Sylwetki zawodowe podwładnych
- Typ organizacji i stopień jej sformalizowania
- Liczba ośrodków dyspozycyjnych
- Stopień napięcia zadań
- Swoboda posługiwania się bodźcami przez kierującego
7.Omów klasyczne typologie stylów kierowania: autokratyczny, demokratyczny i nieingerujący. Podaj wady i zalety każdego z nich.
Styl demokratyczny:
Zalety:
- Integracja pracowników ze sobą i z instytucją, konstruowanie układów partnerskich
- Pracownicy traktowani są w sposób podmiotowy, maja prawo do udziału w podejmowaniu decyzji
- Rozwija się pomysłowość i inicjatywę pracowników, powodując aktywne współdziałanie
- Podnosi się poczucie współodpowiedzialności za wykonywanie zadań
- Integruje gr. pracownicze
- Poprawia nastrój i atmosferę pracy
- Sprzyja zaangażowaniu i integracji z firmą
- Umożliwia pełne wykorzystanie wiedzy i umiejętności pracownika
Wady:
- Przedłuża się czas podejmowania decyzji ze względu na konieczność uzgodnienia stanowisk
- Wymaga wysokich umiejętności społ. i pewnych walorów osobowych u kierownika
- Istnieje ryzyko powstania chaosu.
Styl autokratyczny:
- Jest oparty na zasadzie hierarchicznego autorytetu, surowej dyscypliny i posłuszeństwa podwładnych
- Podwładni sa traktowani przedmiotowo
- Kierownik autokrata sam ustala cele i zadania, nie ma skłonności do konsultacji i dzielenia się władzą, rzadko i tylko w uzasadnionych przypadkach przekazuje swoim podwładnym uprawnienia do podejmowania decyzji
- Styl ten wynika często z faktu posiadania władzy i cech osobowości kierownika.
Zalety:
- Nie wymaga wysokich kwalifik. społ. kierownika
- Umożliwia pełna kontrole nad całością
- Czas podejmowania decyzji jest krótki
- W sposób precyzyjny określa odpowiedzialność
- Daje możliwość lepszej koordynacji działań
Wady:
- Zwolnienie podwładnych z odpowiedzialności
- Nie wykorzystuje w pełni wiedzy i umiejętności podwładnych
- Ogranicza inicjatywę i inwencję twórcza pracowników
- Wymaga stałego nadzoru i precyzyjnego określania działań
- Nie sprzyja zaangażowaniu podwładnych w realizowaniu działań
Styl nieingerujący:
- Inaczej zwany liberalnym lub biernym
- Kierownik przejawiający w swym działaniu cechy tego stylu uchyla się od ingerencji w procesie podejmowania decyzji
- Kierownik nie interesuje się biegiem spraw, ogranicza się do sprecyzowania zadania i określenia terminu realizacji
Zalety:
- Rozwija samodzielność myślenia
- Rozwija poczucie odpowiedzialności
- Wyzwala inicjatywę i samodzielność
- Podnosi poziom zaangażowania
Wady:
- Niejasność kompetencji
- Rozmycie odpowiedzialności
- Wymagane są wysokie kompetencje społeczne zespołu
- Ryzyko powstania chaosu organizacyjnego
8. Co to jest przywództwo i jego cechy charakteryzujące.
Przywództwo jest oddziaływaniem na zachowania innych ludzi. Jest to rodzaj społecznego wpływu, który pawia się wówczas, gdy jedna osoba – przywódca – jest zdolna do powodowania pożądanego przez siebie zachowania kogoś innego , kto ulega mu z powodu więzi, jaka ich łączy, lub społecznego stosunku, jaki zachodzi między nimi.
Przywództwo wiąże się z pewnymi szczególnymi cechami i zachowaniami osoby, której inni skłonni sa zaufać i się podporządkować. Jednostka ta ma w konkretnej grupie autorytet, władzę, która inni dobrowolnie akceptują.
Przywództwo w wielkim zakresie wynika z osobistych umiejętności przekonywania i wywierania wpływu przez menedżera. Zatem skuteczni przywódcy potrafią:
- Przewidywać zagrożenia i szanse stojące przed grupą
- Dostarczać obserwacji, które wpłyną na to, by grupa podążyła za koncepcją i jego interpretacją odpowiednich działań
Ponadto przywódca powinien wykazywać się następującymi cechami:
- Zawsze do czegoś zmierza oraz potrafi przekonać innych, którzy kierują się do przyszłości, maja energie i pozytywna postawę
- Wiedzą, na czym schodzi im czas
- Skupiają się na świecie zewnętrznym organizacji
- Sukcesy budują na zaletach, nie na słabościach
- Koncentrują się na głównych dziedzinach, w których osiągnięcia wielkiej klasy mogą przynieść wybitne rezultaty
- Podejmują skuteczne decyzje
- Ciągle zdobywają wiedz
- Są gotowi służyć bliźniemu – ludzie postępujący według zasad traktują swoje życie jako misję, a nie karierę
- Wysyłają pozytywną energię, są pełni entuzjazmu, nadziei, wiary
- Wierzą w innych ludzi – takie podejście stwarza warunki do rozwoju i dostrzegania nowych możliwości
- W życiu zachowują harmonię, ich działanie i postawa sa odpowiednie do sytuacji
- Życie jest dla niech przygodą, a jedną z ich stałych zasad jest elastyczność
- Są synergiczni – polepszają prawie każdą sytuację, w której się znajdują, a współdziałanie z innymi jest wyrazem kreatywności
- Regularnie ćwiczą w celu samoodnowy cztery strefy swojej osobowości: fizyczną, umysłową, emocjonalną i duchową.
- Są pewni siebie, ambitni, stanowczy, odważni, odporni na stres
Adam Mickiewicz "Dziady część III"